Al vele jaren een van de beste Nederlandse pianisten en nog nooit een eigen plaat gemaakt. Wel heeft Rob van Kreeveld meegespeeld op vele opnames, ondermeer tijdens zijn 15 jaar bij Paul van Vliet. Iedereen kent ‘Meisjes van dertien’, maar wie weet dat Rob van Kreeveld dit gecomponeerd heeft? Hoe vreemd kan het lopen blijkt nu als er maar liefst twee CD’s tegelijk uitkomen.

De eerste CD is gemaakt door een quartet bestaande uit Frits Landesbergen op drum en keyboard, Edwin Corzilius op bas, Jeroen de Rijk op percussie en Rob van Kreeveld aan de Yamaha vleugel  en Technics keyboard. Bij het voor de eerste keer doordraaien van de CD valt gelijk de kwaliteit van de opname op. De plaatsing van de instrumenten is heel doordacht. Bij veel opnames moet de drummer armen van een paar meter hebben omdat de technicus of producer het zo leuk vindt om ‘stereo’ te maken; de high-hat rechts en het bekken links.

Alone Together bevat een mix van eigen composities en bewerkingen van standards. Het spits wordt afgebeten door het door Edward Redding voor Sinatra gechreven ‘The end of a love afffair”. Het tweede stuk ‘Dear Elsa’, een ode aan mevrouw Van Kreeveld heeft dat ‘lieve’ in zich waar bijvoorbeeld ‘Meisjes van dertien’ zo pakkend van wordt. Net de juiste toon en niet te veel toon. Het titelstuk van Howard Dietz uit de musical Flying Colors krijgt een andere klankkleur door gebruik van het Technics keyboard en Frits Landesbergen op vibrafoon. ‘Easy Living’ doet de naam eer aan en is mooi slow en ingehouden en toch zie je Lucille Ball voor zoals ze in de gelijknamige film uit 1949 speelt. De Benny Carter compositie ‘When lights are low’ krijgt in dit arrangement en door het gebruik van het Technics keyboard met die aparte sound een heel speels karakter. De korte drumriffs laten de uitstekende opname kwaliteit nog eens naar voren komen. Een stuk rustiger, maar met een heel diepe bas eronder, gaat het eraan toe in de Earl Brent en Matt Dennis song ‘Angel eyes’. De lyrische kant van Van Kreeveld komt weer naar boven in zijn compositie ‘Mara’ en ‘Willow weep for me’ van Ann Ronell. De CD sluit krachtig af met ‘Little Susan’. De opnames die Paul Pouwer maakte laten een heel afgewogen beeld horen van een van Nederlands grote pianotalenten. Geen overdreven notenwatervallen maar echt spelen met klankkleur en dynamiek. De gekozen stukken komen overeen in gevoel en door het afwisselende gebruik van vleugel en keyboard is er voldoende afwisseling.

De tweede CD die Rob van Kreeveld uitbrengt is een duo werk. Het is nu enkel percussionist Jeroen de Rijk die mee mag spelen. Net als bij Alone Together heeft Van Kreeveld de keuze gemaakt tussen eigen stukken en die van anderen en wisselt hij de Yamaha vleugel af met de Technics P30. Door deze duo vorm klinkt de hele CD zeer dynamsich. De opening met ‘Silly Joe’ zet meteen de toon. Electrische piano met een pakkend thema met een geluid dat lange echo’s bevat terwijl de percussie er echt omheen draait. Dit laatste letterlijk in het geluidsbeeld. Dizzy Gillespie’s ‘Con Alma’ laat het volle geluid van de vleugel weer fraai uitkomen. De blues komt om de hoek kijken in het aan Al Jarreau opgedragen ‘@ my age’. Subtiele percussie klanken maken de opening voor de vleugel in ‘You stepped out of a dream’ dat welliswaar ruim 10 minuten duurt maar heel boeiend blijft en de interactie tussen beide spelers heel ‘zichtbaar’ maakt. ‘Well, you don’t’ blijft het zo kenmerkende Monk stijlvoorbeeld en ‘I hear a rhapsody’ van de Duke krijgt speelse kanten zeker door hoe het Technics keyboard is ingesteld. In ‘Together Alone’ is het weer de beurt aan de dynamiek. Ritme wisselingen en het gebruik van de piano als slaginstrument – wat het natuurlijk ook is – tesamen met de interactie tussen Van Kreeveld en De Rijk laten de luisteraar niet los. Het is net een verhaal met spannende en relaxte stukjes die elkaar afwisselen. Het toppunt van de CD is ‘The Sea’ wat in deze uitvoering de tekst in de muziek legt. De linkerhand in dit stuk kan echt ontroeren en laat maar weer eens merken hoe sterk muziek en emotie met elkaar verweven zijn.

Beide CD’s zijn staaltjes van muzikaal vakmanschap. Als het een dubbel CD zou zijn geworden dan was de keuze makkelijk, ze vullen elkaar prima aan. Maar als het budget slechts 1 CD toestaat, welke dan te kiezen. Na vele malen draaien is voor ons de conclusie: Together Alone door de puurheid en subtiliteit.

Gegevens over de platen

Rob van Kreeveld
Alone Together
Baileo BMP 119
Distributie Challenge

Rob van Kreeveld
Together Alone
Baileo BMP 118
Distributie Challenge