Pilgrim

Ze is geboren op 7 maart in het plaatsje Bromley, gelegen in het graafschap Kent in Groot-Brittannie. Eigenlijk wilde ze, zoals bij zoveel jonge meisjes het geval is, ballet danseres worden maar fysiek was zij daar niet sterk genoeg voor. In plaats daarvan is deze over een sterke mezzo sopraan beschikkende dame, na haar studie aan de Laine Theatre Arts drama school in Epsom, uitgegroeid tot een nu al jaren in de theaters van het Londense West End grote triomfen vierende zangeres / danseres / actrice. De grote doorbraak kwam al meteen na haar opleiding toen zij de rol van Maggie toebedeeld kreeg in een Engelse productie van ‘A Chorus Line’. Daarna volgde haar London West End debuut in ‘Cats’. Sindsdien heeft ze in vele producties gestaan waaronder; ‘Miss Saigon’, ‘Les Misérables’ en ‘Crazy for You’.

Behalve in deze Engelse producties heeft ze ook aan de andere kant van de Atlantische oceaan op de bühne gestaan. In Canada speelde ze samen met Mickey Rooney - die haar vergeleek met Judy Garland – wederom in ‘Crazy for You’. Haar overweldigende succes in deze rol vormde de aanleiding voor het uitbrengen van haar eerste solo cd; ‘Love is here to stay – Ruthie Henshall Sings Gershwin’. Later stond zij op Broadway in producties als ‘Miss Saigon’ en ‘Chicago’. Tussendoor bracht ze in november 1996 nog haar tweede solo cd uit getiteld ‘The Ruthie Henshall Album’.

Pilgrim is het derde solo album van Ruthie en ik moet bekennen dat, tot op het moment dat ik deze cd onder ogen kreeg, ik nog nooit van deze dame gehoord had. Waarschijnlijk heeft dat alles te maken met het feit dat ik absoluut niets om musicals geef. Dat ik er toch voor gekozen heb om ‘Pilgrim’ eens nader onder de loep te nemen komt omdat deze derde solo schijf een totaal ander karakter zou hebben dan de twee voorgaande exemplaren. Die twee voorgangers waren, zoals in de lijn der verwachting lag, namelijk volledig gewijd aan theater en film songs. Dit derde solo werk, haar eerste voor het Schotse kwaliteitslabel Linn, bevat echter veertien van haar persoonlijke favorieten. Bovendien reflecteren deze songs, zoals ze zelf zegt, haar eigen “levensreis van de afgelopen tweeeneenhalf jaar�. Het zijn, met uitzondering van de speciaal voor haar geschreven nummers – Tim Rice’s ‘Never Again’ en Don Black’s ‘If You Believe’ – stuk voor stuk bekende nummers uit de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw. Nummers die uiteen lopen van songs van Kate Bush, Enya en Madonna tot musical melodieen. Daarbij is de laatste categorie veruit in de meerderheid. Why am I not surprised?

Dat in die meest recente jaren het theater een belangrijke rol heeft gespeeld blijkt onder andere uit haar keuze voor ‘Hushabye Mountain’ afkomstig uit ‘Chitty Chitty Bang Bang’ en ‘This Time Around’ uit ‘Peggy Sue Got Married’. Van deze laatste vroegtijdig geflopte productie, waarin ook miss Henshall schitterde, is nooit een cd op de markt gebracht dus het gaat hier om het enige door haar gezongen nummer uit die show dat ooit op cd verschenen is. Om die reden alleen al is deze HDCD voor de Ruthie Henshall diehards een ‘must have’ disc. Diezelfde fans zullen waarschijnlijk in gelijke mate genieten van de overige nummers.

Waarmee ik aangeland ben bij de vraag voor wie deze interpretaties van populaire mainstream muziek nog meer interessant kunnen zijn. Ruthie heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Ze begint ze de cd met het nummer ‘Songbird’ dat met name bekendheid geniet in de uitvoering van Eva Cassidy. Alle keren dat ik deze cd opgezet heb veranderde tijdens het spelen van dit nummer  de stem van Ruthie in mijn hoofd in die van Eva. Een gelijksoortige ervaring had ik gedurende ‘The man with the child in his eyes’ van Kate Bush, ‘Wet’ van Barbara Streisand en ‘Live to tell’ van Madonna. Haar stem weet me in de aaneenschakeling van ballads onvoldoende te boeien en ik heb het idee dat dit te maken heeft met de repertoire keuze. Een uitzondering vormen ‘Maybe I’m Wrong’ en met name ‘If you believe’. Het is een verademing om tussen het in mijn oren af en toe irritant als zodanig te herkennen synthesizer geluid in dit laatstgenoemde nummer het hout van een echte cello te horen. Plotseling lijkt er dan ook meer lucht in de opname aanwezig te zijn. Resumerend kan Ruthie Henshall zich mijns inziens wat het zingen betreft nog het best richten op datgene waarin zij excelleert; musical melodieen. Als ik u tot slot dan nog een tip mag geven miss Henshall; probeert u eens om in het vervolg op een andere manier van uw ‘personal favourites’ te genieten. Bijvoorbeeld op de audiofiele manier; door de originele uitvoeringen te beluisteren. En als u ze dan toch perse zelf wil zingen, doet u dat dan in uw eigen badkamer.

Meer informatie:
Pilgrim
Linn AKD 188
Zie ook: Ruthie Henshall op Linn Records