Satin rouge

Een mooie buikdansfilm uit Tunesie. De openingssequentie biedt als vaak de kern van de film in een notendop. Lilia stoft haar huis, gekleed in somber grijs, het haar in een knot. Er komt swingende Arabische muziek uit de radio, en ze begint te dansen, voor de spiegel. Ze doet het haar los en bekijkt zichzelf. Het haar gaat weer in de knot, ze stoft verder. Na de titels kijkt ze televisie: in een soap vraagt een vrouw aan een man of hij ook met haar zou trouwen als ze geemancipeerd was. `Dat hangt er vanaf` antwoordt hij. `Gelukkig maar,` antwoordt zij. Het dilemma en de dubbelheid van de film zijn daarmee geschetst. Vervolgens maken we kennis met een opstandige tienerdochter, waar moeder Lilia het behoorlijk mee te stellen heeft.

Lilia is weduwe en wordt geacht te rouwen, maar ze heeft teveel leven in zich om zich bij de situatie neer te leggen. Ze komt bij toeval terecht in een `cabaret`, een soort nachtclub, waar ze kennis maakt met het buikdansen. In die geheime, erotische wereld ontdekt ze geheel nieuwe facetten van zichzelf.

Het dansen is tamelijk verslavend voor Lilia, en ze komt in een soort dubbelleven terecht. Overdag de brave huismoeder, `s nachts is het beest los. Als ze dan ook nog een relatie krijgt met de vriend van haar dochter, die werkt als percussionist in de nachtclub, is de dubbelheid compleet. De hypocrisie van de samenleving wordt dan ook flink aan de kaak gesteld.

Anders dan de weinige andere vrouwenportretten uit Tunesie die ons land bereikten, zoals Halfaouine en Les silences du palais, is het geschetste beeld in Satin rouge totaal niet deprimerend. Lilia gebruikt de hypocrisie geheel in haar eigen voordeel. Het levert een optimistische feel-good film op, met humor, bruisende dansen en een verrassend eind. Een zeer aangename film om naar te kijken.

In eigen land waren de reacties niet zo positief. Niet zozeer vanwege de naar Tunesische maatstaven nogal expliciete erotische scènes, maar omdat de debuterende jonge filmmaakster Raja Amari het beeld van de moeder in diskrediet zou brengen. Een buikdanseres die uitgebuit wordt is correct in de zin van `hier wordt een misstand aan de kaak gesteld`, maar plezier hebben in het werk en goed wegkomen met een dubbelleven is een behoorlijk foute boodschap, zo vindt men. Amari breekt in haar vrolijke film met de mythe van de moeder als heilige. Lilia is een prachtig mens van vlees en bloed, verre van braaf. Wat ook mooi is aan de film is dat erotiek niet, zoals in de meeste films, voorbehouden is aan jonge mensen met superstrakke lijven. Lilia, gespeeld door de Palestijnse Hiam Abbass, is er bepaald niet minder knap om.

Meer info
Frankrijk/Tunesie, 2002
Regie: Raja Amari
Productie: Dora Bouchoucha Fourati
Scenario: Raja Amari en Saida Ben Mahmoud
Camera: Diane Baratier
Muziek: Nawfel El Manaa
Montage: Pauline Dairou
Art direction: Kaïs Rostom
Met: Hiam Abbass, Hend El Fahem en Maher Kamoun
Beeldformaat: 16:9, anamorf
Geluid: Dolby 5.1
Ondertiteling: Nederlands
Speelduur film: 87 minuten
Distributeur: Homescreen (Cinemien)
www.homescreen.nl
www.cinemien.nl