De naam van Antonio (Tom) Carlos Jobim zal altijd verbonden blijven met de Bossa Nova. Ik kan me niemand bedenken die belangrijker geweest is voor deze - in mijn oren heerlijke -muziekstijl dan juist deze componist, pianist, gitarist en zanger die slechts zijn geliefde Rio de Janeiro verliet om er op toe te zien dat zijn composities op de juiste wijze op tape vastgelegd zouden worden. Hij is de man die de wereld onsterfelijke melodieen gegeven heeft als ‘The Girl From Ipanema’, ‘Desafinado’en ‘One Note Samba’. En dan noem ik nog slechts de bekendste.
Wanneer producer Creed Taylor overstapt van het Verve label naar A&M neemt hij de beroemde Jobim mee. Het kan dan ook niet anders of bij het eerstvolgende album dat beiden maken wordt alles uit de kast getrokken. Ten eerste wordt er voor gezorgd dat de opname plaatsvindt in één van de op dat moment beste opnamestudio’s van de Verenigde Staten; namelijk die van Rudy van Gelder in Englewood Cliffs, N.J. Een recording studio waar ook Verve goede ervaringen mee heeft. Ten tweede worden er een aantal belangrijke Amerikaanse jazz musici opgetrommeld; Miles Davis’s bassist Ron Carter, trombonisten Jimmy Cleveland en Urbie Green alsmede percussionist Bobby Rosengarden. Deze laatste wordt bijgestaan door twee excellente Braziliaanse drummers; Claudio Sion – die eerder met Walter Wanderley aan ‘Summer Samba’ meewerkte – en Domum Romão die eerder met de Braziliaanse Bossa Nova zangeres Astrud Gilberto samenwerkte. Claus Ogerman is, zoals vaker het geval is bij Jobim, arrangeur en dirigent. Het geluid van de violen heeft onmiskenbaar zijn signatuur.
Op 22, 23 en 24 mei en op 15 juni 1967 worden de opames gemaakt. Het zijn uiteindelijk tien nummers die een plek krijgen op de plaat. Allen – met uitzondering van het nummer ‘Mojave’- zijn Brazilie georienteerd. Jobim speelt piano en gitaar op alle nummers behalve ‘Antigua’ waarop hij voor het eerst te horen is op klavecimbel.Van deze tien is er slechts één waarop de stem van Jobim te horen is. Het is het in de Portugese taal gezongen ‘Lamento’ dat hij samen met Vinicius de Moraes schreef. Persoonlijk vind ik het jammer dat het bij dit ene nummer blijft; de stem in combinatie met het Portugees geven de song een voor mijn gevoel authentiek Braziliaans karakter. Maar misschien komt dat ook wel omdat het me doet denken aan één van mijn favoriete Bossa Nova platen waarop Jobim samenwerkt met Stan Getz, Astrud Gilberto en João Gilberto. In vergelijking met dat album biedt deze opname een rijkere orkestratie waarin de violen van Ogerman naar mijn smaak soms wat overheersen waardoor het door mij gewaardeerde jazzy element dan glijdend verdwijnt en een surplus aan easy listening overblijft. Gelukkig zijn er dan nog de solo’s van Urbie Green en de soms stuwende ritme sectie. De re-issue van Speakers Corner laat de kwaliteiten van de originele opname intact en presenteert het zonder oppervlakteruis. Op de hoes de zwarte giraffe die ik me herinner van de originele uitgave. Ook al was de achtergrond in mijn herinnering eerder groen dan paars / rood. Wetende hoe gründlich het Duitse label is moet ik echter aannemen dat het eerder mijn in gebreke blijvende geheugen is dat me in dit geval parten speelt.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl LP A&M/CTI SP-3002
Label: Speakers Corner Records
Starkenbrook 4
D-24214 Gettorf
Deutschland
www.speakerscorner.de
Distributeur:
Technicom
Tel. 035-6237170
