Het leven op een meisjesschool in Zuid-Korea. De titel, ‘Gedenk te sterven’, geeft al aan dat we hier niet te maken hebben met een variant op flauwe Amerikaanse high-school komedies. De sfeer neigt uiteindelijk meer naar beklemmende horror, maar de film is veel meer dan dat. De manier waarop groepspatronen de individuele identiteitsontwikkeling belemmeren stemt alles behalve vrolijk, maar levert wel een indrukwekkende film op.

De ondertitel, Whispering corridors 2, suggereert een vervolg op de in eigen land succesvolle low-budget film uit 1998 van Ki-Hyung Park.
Het is in Oost Azie echter niet ongebruikelijk films die slechts een zekere thematische samenhang hebben met een zelfde titel te presenteren. Memento Mori is heel anders dan het spookverhaal Whispering corridors, maar speelt wel ook op een meisjesschool waar een zelfmoord grote gevolgen krijgt. In de proloog van Memento Mori wordt verteld dat het al om het zesde geval op rij gaat.

Aanvankelijk is het moeilijk grip op het verhaal te krijgen. In scherpe observaties zien we hoe dwingend de groepsnorm is onder de geüniformeerde meisjes. Het gaat er hard en chaotisch aan toe tussen de gefrustreerde en opstandige pubers. Grote verschillen met andere delen van de wereld lijken er niet te zijn: het gedrag van deze levensfase lijkt universeel. Het levert een treffend en doorleefd portret op van de chaotische belevingswereld van pubermeisjes die wanhopig zoeken naar een eigen identiteit.

Structuur komt in het verhaal als de nieuwsgierige Min-ah een prachtig vormgegeven dagboek op het schoolplein ziet liggen. Het bevat een uitwisseling van berichten tussen twee klasgenoten die erg buiten de groep staan: Hyo-shin en Shi-eun. We maken kennis met de twee lesbische geliefden die in steeds meer morbide gesprekken verzeild raken, tot Hyo-shin opeens van het dak springt. Een daad die grote indruk maakt in de groep. Min-ah vindt in het dagboek een snoepje, dat ze maar meteen opeet. Het blijkt een pil, waarvan de werking slechts ongedaan gemaakt kan worden door een tegengif van de dagboekschrijfster.

Vervolgens wordt het ingewikkeld. Alles begint een beetje hallucinatieachtig door elkaar te lopen: de dode loopt weer rond en de tijd is ook zijn normale loop kwijt. Horroreffecten doen hun intrede en leiden uiteindelijk tot een enerverende ontknoping waarbij we nog aardig op het verkeerde been worden gezet.

De jonge regisseurs Tae-yong Kim en Kyu-dong Min maken veel indruk met hun eerste lange film. Prachtige beelden, vaak uit de hand, dicht op de huid geschoten, die treffend het claustrofobische gevoel van een noodgedwongen leven in een alles controlerende groep weergeven. Ze knallen uit het keurslijf met visuele hoogstandjes die de soms duizelingwekkende constructie van het verhaal overtuigend meevoelbaar maken. Het is voor de kijker vaak net zo verwarrend als het voor de personages moet hebben gevoeld. De horrorelementen hebben slechts een beperkte rol, maar zijn wel verwarrend voor kijkers met een genrespecifiek verwachtingspatroon. Memento Mori is bepaald geen griezelfilm, ook lang niet eng genoeg voor de liefhebber, maar reikt psychologisch tegelijk veel verder.

De DVD, die opvalt door een mooie beeldkwaliteit met weldadige, warme kleuren, bevat tevens een ‘making of’ documentaire van een klein half uur waarin de belangrijkste actrices en de regisseurs aan het woord komen. Bijgevoegd is een fraai uitgevoerd boekje met informatieve analyse van de film door filmjournalist Oliver Kerkdijk.

Aanvullende informatie:
Zuid-Korea, 1999
Speelduur: 98 minuten
Regie en scenario: Tae-yong Kim en Kyu-dong
Camera: Yoon-soo Kim
Muziek: Sung-woo Cho
Met: Min-sun Kim, Yeh-jin Park, Young-jin Lee
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1
Taal: Koreaans, Nederlands ondertiteld
Uitgave: Filmfreak DF31 www.filmfreaks.nl