Na in zes jaar tijd vier albums te hebben gemaakt met Velvet Underground - de band waarvan hij als medeoprichter te boek staat - besluit Lou Reed om een solo carrière te beginnen. Zijn eerste plaat wordt een flop en artistiek zit hij in een impasse wanneer hij in Engeland voorgesteld wordt aan een tweetal dat zich door zijn activiteiten met de Velvet Underground sterk heeft laten beïnvloeden; David Bowie en zijn gitarist Mick Ronson. 
Zij bieden aan om de productie te verzorgen voor een tweede solo LP met daarop enkele oude, en een aantal nieuwe nummers van Lou. Het resultaat is de LP "Transformer" met daarop Reed`s grootste succes "Walk On The Wild Side".
Zoals zo vaak in zijn teksten het geval is gaat het ook nu weer over een - in die tijd - typisch taboe onderwerp; travestie. "Holly came from Miami FLA, hitchhiked her way across the USA, plucked her eyebrows on the way, shaved her legs and than he was a she and said hey babe, take a walk on the wild side". Misschien wel het bekendste stukje tekst uit zijn gehele oeuvre. Een sterk nummer met een prachtige baslijn van Herbie Flowers en een fraaie saxofoon solo van de man die ooit de tiener David Bowie leerde dit instrument te bespelen; Ronnie Ross.
De vraag of dit ook het sterkste nummer is, is uiteraard een kwestie van smaak. "Vicious", het eerste nummer van deze LP, is, net als "Hangin`Round", een voorbeeld van gitaar rock en beide songs zijn in die zin mooie tegenhangers van "Walk On The Wild Side" en het poetische "Perfect Day". Daarin kijkt Lou terug op een liefde (affaire?) en is hij vocaal op z’n best.
De teksten van deze LP zijn cynisch, surrealistisch en gevat. Al wil dat niet zeggen dat ze allemaal even sterk zijn. "Andy’s Chest" bijvoorbeeld – waarin de door Valeria Solanas neergeschoten kunstenaar en ex producer van Velvet Underground Andy Warhol centraal staat – vind ik één van de meest zwakke teksten. De melodie is daarentegen weer wel aantrekkelijk. In "Make Up" stelt Reed seksuele identiteit met een homo-erotische ondertoon centraal; "We’re coming out of our closets". De door Herbie Flowers bespeelde tuba verleent aan dit nummer een absurdistisch tintje. "Satellite of Love" laat een sterk piano arrangement en een duidelijk herkenbare backing vocal van David Bowie horen terwijl in het daaropvolgende "Wagon Wheel" een bizar patroon met twee – onafhankelijk van elkaar in twee verschillende ruimtes(?) – drummende slagwerkers ten beste gegeven wordt. De meest sterke nummers zijn dan al geweest en de roddels in "New York Telephone Conversation" kunnen nauwelijks nog boeien. Dat is evenmin het geval met het duidelijk door Bowie beïnvloede "I’m So Free" waarna de LP eindigt met een jazzband die, reeds ver na sluitingstijd, in een club de menselijke eenzaamheid tot uitdrukking brengt in "Goodnight Ladies". Een vingerwijzing naar de stemming zoals die op het Reed album "Berlin" verder uitgewerkt wordt.
Een eclectisch rock, glam, jazz album dat voor altijd zijn stempel gedrukt heeft op de ontwikkeling van de popmuziek en van grote invloed geweest is op latere generaties. Niet voor niets wordt Lou Reed ook wel de "Grandfather of Punk"genoemd. Eigenlijk zou alleen al vanwege die importantie deze LP in geen enkele collectie mogen ontbreken. En met het verschijnen van deze re-issue op 180 gram virgin vinyl is er nauwelijks een excuus denkbaar om die aanschaf nog langer uit te stellen.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl RCA LSP-4807
Label: Speakers Corner Records
Starkenbrook 4
D-24214 Gettorf
Deutschland
Distributeur: Technicom
Tel. 035-6237170
