Gedurende de eerste opnamedag worden met de bigband de nummers "Bluesville", "88 Basie Street", "The Blues Machine" en "Katy"- als hommage aan Basie’s vrouw – op tape vastgelegd. Granz – liefhebber van ‘jam session’ opnamen - vraagt de ritmesectie, bestaande uit Cleveland Eaton op bas en Dennis Mackrel op drums, om de volgende dag samen met Basie terug te komen en hij nodigt daarnaast de solisten Joe Pass (gitaar), Bob Summers (trompet & flugelhorn), Kenny Hing (tenorsax) en Chris Woods (altsax & fluit) uit om gezamenlijk de nummers "Contractor’s Blues" en "Sunday at the Savoy" in te spelen. Het resultaat mag gehoord worden; ruimte voor Joe Pass om op gitaar te excelleren en extra aandacht voor het overbekende subtiele pianospel van The Count. Ook de bigband nummers zijn echter de moeite waard met de elektrische basgitaar van Cleveland Eaton die een eigentijds tintje aan de muziek geeft en met saxofonist Eric Dixon die voor bop-geïnspireerde solo’s zorgt in o.a."Contractor’s Blues".
Het XRCD proces geeft de opname een grote presentie en laat meer dynamiek horen dan ik me van de standaard CD meen te herinneren. Dit komt bijvoorbeeld goed tot uitdrukking bij het invallen van de trombones van Booty Wood, Grover Mitchell, Dennis Wilson en Bill Hughes in het openingsnummer. Het klinkt allemaal ook iets warmer waarmee het dichter tegen de LP versie aanligt. En hoewel ik de trompetten op de LP mooier vind klinken – de XRCD maakt ze een fractie te helder - zal ik naast de LP ook deze XRCD met enige regelmaat uit de kast blijven trekken.
Aanvullende informatie:
Format: (XR)CD: JVCXR-0021-2
Label: JVC Disc America Company
2750 Barrett Lakes Blvd
Kennesaw
GA 30144
USA
