Dat Roy Orbison behoort tot een handjevol van echt ‘groten’ uit de geschiedenis van de muziek wordt misschien nog wel het best in beeld gebracht in de DVD "Black & White Night" waarin opnames te zien zijn van een tribute concert uit september 1987. Tijdens deze Coconut Grove Sessions wordt "The Big O" omringd door louter supersterren.

Waarbij het voor de toeschouwer zonneklaar is dat grootheden als K.D. Lang, Bonnie Raitt, Bruce Springsteen, Elvis Costello, Tom Waits en Jackson Browne het stuk voor stuk als een eer beschouwen dat zij op deze wijze de gelegenheid krijgen om uitdrukking te geven aan hun bewondering voor deze legendarische performer.

Hoe mooi deze dvd ook is, zelf geef ik er de voorkeur aan om Roy uitsluitend via mijn oren toe te laten. Het liefst draai ik dan de Classic re-issue van Orbison’s eerste LP; "Lonely and Blue".
Sinds kort heeft die schijf echter concurrentie van de Classic re-issue van "Crying", de tweede LP van deze rockabilly, rock en ballad zanger die dateert uit 1962.

Ook hier gaat het om een 200 gram Quiex SV-P persing waarop materiaal te horen is die afkomstig is van de originele mastertapes die ook voor de originele LP gebruikt zijn. Bernie Grundman heeft met vaardige hand de mastering verzorgd van de door Bill Porter gemaakte opname en er is zowel een mono (M4007) als een – door mij beluisterde - stereo (SM14007) persing leverbaar. Oppervlakteruis ontbreekt op deze re-issue waardoor nog eens extra benadrukt wordt dat het hier om een klankmatig erg goede opname gaat.

Zowel op kant één als op kant twee hebben zes nummers een plek gevonden. Geopend wordt met het titelnummer dat - met een sentimentaliteitgehalte dat beduidend hoger ligt dan op de debuut LP - meteen de toon zet voor de overige vijf nummers op deze A zijde. ‘Crying’ en ‘Love Hurts’ zijn in mijn oren de tracks die er uit springen maar ook ‘The Great Pretender’ en een tearjerker als ‘She Wears My Ring’ hebben op mij het effect dat ik me in gedachten mee laat voeren naar een wereld die gedomineerd wordt door vetkuiven en grote Chevy’s of Buick’s met gigantische staartvinnen. Na het omkeren van de zwarte schijf blijft het sentiment hoogtij vieren al komen er nu ook wat meer up tempo werken aan bod zoals ‘Nite Life’ en ‘Let’s Make A Memory’. Mijn favoriet blijft hier echter ‘Lana’. Iedere keer opnieuw draai ik na het uitsterven van openingsnummer ‘Dance’ de volumeknop verder open en laat ik me verleiden om mee te zingen met Roy en met de zoetgevooisde Anita Kerr backup singers; ‘Zoeme zoeme zoeme ……, Linge linge linge …….. en mamamamamamama ……… Daarmee dochtertje Isabeau het sein gevend om op te springen en tussen de speakers het bijbehorende dansje uit te voeren.

Aanvullende informatie:
Format: Monument Records SM-14007; 200 gram Quiex SV-P Super Vinyl Profile
Label: Classic Records