Sekstoerisme lijkt altijd een mannenzaak. Vers le sud toont dat ook vrouwelijke seksuele behoeften leiden tot economische processen in derdewereldlanden. Daar zitten prettige en minder prettige kanten aan, voor alle partijen. Feit is wel dat op lust gerichte rijke westerlingen, ook als het oudere vrouwen zijn, veel schade toe kunnen brengen, zonder het te merken of zelfs zonder dat het ze interesseert.
Het verhaal speelt zich af eind jaren 70 op Haïti. Dat het daar, ten tijde van dictator ‘Papa’ Doc Duvalier, geen pretje is voor de plaatselijke bevolking wordt al voor de begintitels duidelijk gemaakt, als een vrouw op het vliegveld haar dochter probeert mee te geven aan een chauffeur omdat ze vreest voor haar veiligheid. De chauffeur blijkt een strandhotel te runnen waar alleenstaande vrouwen uit de VS en Canada hun vakantie doorbrengen. Hij haalt de net gescheiden Brenda op, die verlangt naar het weerzien met Legba, een jonge zwarte man die de vrouwen tegen betaling verwent. Hij bezorgde Brenda (Karen Young) bij een vorige vakantie het eerste orgasme van haar leven. Omdat hij tegelijk de vaste vakantieliefde is van de dominante Ellen (Charlotte Rampling) ontstaat er de nodige spanning, waarbij de nuchtere Sue (Louise Portal) de spanning probeert af te leiden.
Dat Legba buiten het strand ook een eigen leven heeft, met daarbij de nodige problemen, is niet waar de vrouwen enige belangstelling voor hebben. Ze zijn puur op hun eigen sores en lusten gericht. Ellen stelt zich extreem zakelijk op en doet het voorkomen alsof ze puur door geilheid gedreven wordt. Als het helemaal misloopt met Legba heeft ze echter meer verdriet dan Ellen, die zich zo nodig openlijk ‘verliefd’ moest gedragen en daarmee de toestand explosief maakte.
Laurent Cantet benadert zijn verhaal als een documentaire. Dit blijkt het duidelijkst in de straatbeelden en in interviews met de belangrijkste personages, die los van elkaar hun beweegredenen schetsen. Dit biedt veel inzicht in de mensen, waarbij bijvoorbeeld de opmerking van de hoteleigenaar dat zijn familie van oudsher neerkijkt op blanken veelzeggend is. De nadruk ligt op de belevingen en de onderlinge verhouding tussen de drie vrouwen. Legba krijgt slechts een uiterst summier verhaallijntje, net genoeg om de tragische afloop verklaren, zonder dat het perspectief vanuit de vrouwen, die net als de kijker zo weinig mogelijk weten van de seksslaaf, wordt verlaten.
Vers le sud heeft het tempo van een tropische vakantie, lekker loom. Terwijl de gebeurtenissen zich onafwendbaar voltrekken wordt het strand nauwelijks verlaten. Een hemelse omgeving, die uiteindelijk een hel blijkt. Desalniettemin genieten de mensen naar hartelust. Ook voor Legba bieden de vrouwen een afleiding en uitweg van een grimmig bestaan. Het genieten van de vrouwen zit ook vol dubbele bodems. Ze hebben duidelijk veel in te halen na hun jonge jaren, die ze doorbrachten in een tijd vol vrouwendiscriminatie. De complexiteit van de morele dilemma’s wordt krachtig duidelijk gemaakt in deze fraaie, sober gemaakte film, die gedragen wordt door een meer dan uitstekende cast.
Aanvullende informatie:
Frankrijk/Canada, 2005
Speelduur: 107 minuten
Regie: Laurent Cantet
Productie: David Reckziegel, Carole Scotta, Simon Arnal-Szlovak, Caroline Benjo, John Hamilton
Scenario: Robin Campillo, Laurent Cantet, naar de roman van Dany Laferrière
Camera: Pierre Milon
Montage: Robin Campillo
Art direction: Franckie Diago
Met: Charlotte Rampling, Karen Young, Louise Portal, Ménothy Cesar
Extra: interview met Laurent Cantat, 29 minuten
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: dolby digital 5.1 en 2.0, Frans (en een beetje Engels) gesproken, Nederlands ondertiteld
Uitgave: A-film www.a-film.nl
