Bij het horen van de naam Carmen Gomes gaan mijn gedachten iedere keer weer op zoek naar een Zuid-Europese of Zuid-Amerikaanse zangeres om daarna pas uit te komen bij die in Amsterdam opgegroeide blonde dame die haar achternaam dankt aan een Portugese voorvader. 
Ook wanneer ik de uitnodiging voor de op 9 november in Amsterdams ‘Badcuyp’ gehouden presentatie van de nieuwe schijf ‘Nu’ doorlees - en tegelijkertijd gedachteloos de schijf in mijn CD speler laad - is dat weer het geval.
Het eerste nummer ‘The Sea’ klinkt koel sensueel op een wijze zoals ik die ken van meerdere dames die afkomstig zijn uit wat dichter bij de evenaar gelegen landen.
Pas wanneer ik bij het tweede nummer ‘Love Is A Lie’ – waarin de dit jaar in de groep opgenomen eigenzinnig originele gitarist Folker Tettero de aandacht op zich weet te vestigen - het hoesje ter hand neem begint er een belletje te rinkelen.
Natuurlijk; Carmen, de zangeres die in 1994 niet alleen haar opleiding aan het Sweelinck College in Amsterdam afrondde maar in datzelfde jaar ook het Nederlands Jazz Vocalisten Concours won, na het jaar daarvoor samen met haar groep Carmen Gomes Inc. al het Concours van het Breda Jazz Festival te hebben gewonnen. Die lichte, heldere, kristalzuivere stem die zo fraai bluesy en jazzy nummers weet te vertolken. Ook op dit zevende bij Byton World Series ondergebrachte - bijna vierenvijftig minuten durende - album staan weer voornamelijk door Carmen geschreven songs van mooie kwaliteit.
Toch wordt voor mij de klasse van deze zangeres pas goed uitgelicht op het moment dat ze covers van bestaande nummers zingt. Op dit album zijn dat er vier en de eerste - ‘Fever’ - bezorgt me dan weliswaar geen koorts maar wel degelijk kippenvel. En dat wil wat zeggen want ik vind het één van de meest afgekloven melodieen die ik ken. De vele versies die ik op CD en LP bezit blijven over het algemeen zeer dicht bij het origineel terwijl Carmen het nummer als het ware afbreekt en van de grond af weer opnieuw opbouwt. Eén van de weinige zangeressen die dit op vergelijkbare wijze doet is de door mij zeer bewonderde Holly Cole.
Die Canadese dame heeft een fraaie uitvoering van ‘Little Girl Blue’ op haar naam staan en vanaf nu staat Carmen’s originele interpretatie van dit Rodgers & Hart nummer – dat eveneens op ‘Nu’ te vinden is – voor mij op gelijke hoogte. Ook Arlen & Mercer’s ‘One For My Baby’ en het nostalgische gevoelens aan de zestiger jaren oproepende ‘Somebody To Love’ van Jefferson Airplane krijgen een originele Gomes makeover. Klasse! Bassist Peter Bjǿrnild en drummer Marcel van Engelen zijn voor een groot deel verantwoordelijk voor het Carmen Gomes Inc. geluid en weten, in gezelschap van de bij tijd en wijle funky klinkende Folker Tettero, ook op deze CD de eigenheid en herkenbaarheid daarvan te handhaven.
Aanvullende informatie:
Format: CD BY061032
Label: Byton World Series
Distributie: Challenge Records
