De samenwerking van De Nederlandse Opera, de NPS en Opus Arte is een buitengewoon vruchtbare. Prachtige voorstellingen, mooi vastgelegd en toegankelijk gemaakt via DVD’s van een hoge beeld- en geluidskwaliteit, voorzien van informatieve extras. De spectaculaire uitvoering van Prokofievs Liefde voor drie sinaasappels, een moderne interpretatie van een klassieke comedia dell’arte in een encenering van de jonge Franse regisseur Laurent Pelly, is een goed voorbeeld.

Het stuk begint lekker rommelig met een stel mensen dat uit de zaal komt en met elkaar in debat gaat over wat ze willen zien. De een wil drama, de ander romantiek of een klucht. De acteurs jagen het volk weg: ze moeten gewoon naar de liefde voor drie sinaasappels gaan kijken, maar zullen onderweg nog commentaar leveren en ingrijpen als dat nodig is, als het koor in een Grieks drama.

Het verhaal gaat over de klaverenkoning, die zich opgezadeld ziet met een depressieve, totaal passieve zoon. In die toestand is hij geschikt voor troonopvolging noch de productie van nageslacht. Het is zaak hem aan het lachen te krijgen, maar dat valt nog niet mee. Na enige pogingen is het onbedoeld de kwaadaardige Fata Morgana die er wel in slaagt. Ze gooit er meteen een vloek overheen: de prins is verliefd op drie sinaasappelen, die hij meteen gaat zoeken. Tovenaar Tchélio waarschuwt wel dat je bij het openen van de sinaasappels water bij de hand moet hebben. Gehuld in zijn pyjama reist de prins in gezelschap van joker Trouffaldino de wereld rond.

Als de drie sinaasappelen gevonden zijn in de woestijn blijken ze snel te groeien. Dorst brengt Trouffaldino ertoe twee sinaasappelen te openen. Er komt tweemaal een prinses uit, maar die sterven bij gebrek aan water. Als de prins ook een derde prinses bevrijdt, op wie hij terplekke verliefd wordt, voorkomt het publiek dat ook zij ter plekke omvalt. De prinses wordt nog in een rat omgetoverd, maar uiteindelijk loopt alles nog goed af.

Dit absurdistische verhaal is de basis voor een levendige actie-opera, vol energieke muziek, waarvan de herhaaldelijk terugkerende mars het bekendst geworden is. Hoewel hij hier niet de scepter zwaait is duidelijk dat de voormalige chefdirigent van het Rotterdams Filharmonisch, Gergiev, het overbrengen van het Russisch temperament goed gedoceerd heeft. Vooral de koperblazers kunnen zich in dit stuk helemaal uitleven. Dat Prokofiev in zijn benadering paste bij de Franse componisten van het begin van de 20e eeuw, bekend als ‘Les six’, wordt benadrukt door het gebruik van de Franse versie van het stuk, dat in 1919 werd geschreven en in 1923 in Chicago in première ging. De muziek is werkelijk schitterend, het is af en toe haast jammer dat er constant mensen doorheen staan te galmen, maar dat heb je nu eenmaal bij opera.

Niet dat de zangers het niet goed zouden doen. Integendeel. Hun opgefoktheid hoort bij de absurde sfeer van het stuk. De gelegenheid tot schmieren wordt met hartelust aangegrepen, met komisch effect. Kostuums en aankleding sluiten daar perfect bij aan. Alles aan de productie is groots: de omvang van de cast, de decors, helemaal gebaseerd op het kaartspel, muziek, acteren en zang. En dat allemaal met een volstrekt lichtvoetig resultaat, dit is de totale anti-Wagner.


Aanvullende informatie:
2 x DVD
Totale speelduur: 144 minuten; inclusief making of documentaire
Alain Vernhes, Martial Defontaine, Natascha Petrinsky, François Le Roux, Serghei Khomov, Willard White, Anna Shafajinskaja, Sylvia Kevorkian, Magali de Prelle, Sandrine Piau, Rotterdam Philharmonisch Orkest en koor van De Nederlandse Opera olv Stéphane Denève
Laurent Pelly, regie en kostuums
Muziek en libretto – Sergej Prokofiev, gebaseerd op toneelstuk van Carlo Gozzi (1720-1806)
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DTS 5.1 en stereo
Uitgave: Opus Arte 
Distributie: Codaex