Met de albums Oh, Inverted World en Chutes Too Narrow hadden The Shins de meetlat wel erg hoog gelegd voor zichzelf, maar het derde album is wederom fantastisch. Het lijkt natuurlijk voorbarig om het nu al over de beste CD’s van 2007 te hebben, maar het lijkt me sterk dat er dit jaar nog heel veel platen verschijnen die meer indruk gaan maken.

Het uit Alberquerque (New Mexico) afkomstige kwartet rond singer songwriter James Mercer is sterk beïnvloed door Britpop uit de jaren 60 (Beatles!) en 80, maar geeft daar een geheel eigen draai aan. De liedjes van Mercer zijn knappe constructies opgebouwd uit even wonderlijke als pakkende melodielijnen, waar hij vervolgens teksten onder zet waarvoor de noemer poezie niet zou misstaan.

Niet de ongepolijste hartenkreten die gebruikelijk als songtekst gebruikt worden in de popmuziek, maar volzinnen die pakken maar zich niet zomaar onthullen. Klein willekeurig voorbeeldje: de eerste zin van Australia: ‘La la la la born to multiply or born to gaze into night skies when all you want is one more Saturday’.

Het onmodieuze karakter van de bandleden en de achtergrond van Mercer als bèta wetenschapper (scheikunde) bezorgden de band een nerdy imago. De hoge, vibratoloze stem van Mercer past daar wel een beetje bij, maar waar staat geschreven dat muzikanten hun hersens moeten verbergen? Zeker als ze zulke prachtige kronkels bevatten. Ondertussen worden wel degelijk de nodige gevoelige snaren heftig geraakt, zeker als je even doorluistert.

Er is lang gesleuteld aan Wincing the Night Away, en dat is te horen. Er is hier duidelijk niet geprobeerd de indruk te wekken dat alles spontaan uit de mouw geschud is. De songs zijn langer, gelaagd van opbouw, de instrumentatie is uitgebreider dan op de eerste albums, met veel elektronica, viool, hoorn, banjo en zelf een verdraagbare steelgitaar. Bovendien is er veel meer variatie in stijl. Sea Legs bijvoorbeeld doet met een groovend hip-hop ritme denken aan de Beta Band. Het vertrouwd opgetogen Shins geluid is slechts in een beperkt deel van de nieuwe songs aanwezig. Maar ja, dit is zo’n band waarbij alles wat ze aanraken spontaan in goud verandert. Het kan zo vreemd niet zijn, het is toch op smaakvolle wijze steeds volkomen raak.

Net als de eerdere albums groeit Wincing the Night Away per draaibeurt. Dat draagt sterk bij tot het verslavend karakter. De liedjes nestelen zich geleidelijk in je hoofd en maken allemaal grote indruk. Phantom Limb en Red Rabbits springen eruit als pure perfectie, maar eigenlijk geldt die kwalificatie voor het hele album.


Aanvullende informatie:
11 tracks, speelduur 41:47
Label: Rough Trade 
Distributie: de Konkurrent 
Website: www.theshins.com