Blokfluitist Erik Bosgraaf en gitarist Izhar Elias zijn allebei gespecialiseerd in historische uitvoeringspraktijken van hun instrument, maar beperken zich allerminst tot oude muziek. Sterker nog, hun project Big Eye beperkt zich niet eens tot muziek. Filmmakers werden gevraagd een visuele interpretatie te geven op de uitgevoerde recente of zelfs speciaal gecomponeerde muziek. 

Van Erik Bosgraaf verscheen onlangs de schitterende driedubbel-CD ‘Der Fluyten Lust-hof’ met Nederlandse muziek van Jacob van Eyk, voor 7 euro te koop bij het Kruidvat. Izhar Elias is gespecialiseerd in 19e eeuwse gitaarmuziek. Zijn CD Ommagio a Guadagnini werd hier eerder besproken. Live brengt hij fragmenten uit onder meer door Mauro Giuliani voor gitaar bewerkte opera’s, waarbij hij tussendoor smakelijk het verhaal van de opera vertelt.
 
Big Eye is dus iets totaal anders. Een CD met tien hedendaagse werken en een DVD met vijf korte films. De muziek van drie van die films is op de CD terug te vinden. De oudste stukken zijn Maknongan van Giacinto Scelsi uit 1976, met een superlage basfluit die klinkt als een misthoorn, en het prachtige Towards the Sea van Toru Takemitsu uit 1980.

Elias beperkt zich niet tot de klassieke gitaar, maar doet ook bijzondere dingen met stalen snaren op al dan niet horizontaal neergelegde gitaren. Percussief en heftig werk van al dan niet in Nederland werkzame componisten als Naomi Sato, Tomi Räisänen en Antti Auvinen, waarbij Bosgraaf naast diverse fluiten onvermoede mogelijkheden van PVC buizen laat horen. Iets vertrouwder klinkend avant-garde werk wordt geleverd door de Italiaanse componisten Gabriele Manco en Luca Cori. In het afsluitende, erg fraaie The Breakfast Egg van Matijs de Roo lijken ook strijkers te horen.

Op de DVD twee mooie films van Paul en Menno de Nooijer. Mensen die elkaar beschilderen zijn een bekend gegeven in hun films dat hier heel sterk wordt toegepast. In Aquarel, op Nulla Salus van Auvinen, wordt alles rood, in Zoete paradijs, op basis van de compositie Pygmies in Space van Ere Lievonen, zijn de modellen witgeschminkt, inclusief Bosgraaf, Elias en de filmmakers. De Australische componist Richard Charlton voorzag zijn folkachtige compositie Echoes of the Dunbar zelf van mooie natuurbeelden, en The Breakfast Egg wordt geïllustreerd door een geinig animatiefilmpje van Mordechay Elias (familie van?) Stuk voor stuk geslaagde verbeeldingen die de soms weerbarstige muziek toegankelijk maken.

Oude muziek wordt door veel mensen duf gevonden. Onbekend maakt onbemind en dat geeft vooroordelen. Bosgraaf & Elias bewijzen dat het laten herleven van het oude naast natuurlijk uit vakmanschap vooral ook voortkomt uit een levendige, avontuurlijke geest. Op Big Eye wordt die uitgelaten in tegendraads interessante, modernistische sferen. Geen gemakkelijke kost, maar wel erg lekker, mits met concentratie geconsumeerd. Een geweldig initiatief. 

Aanvullende informatie:
Speelduur CD: 47 minuten; DVD: 29 minuten
Uitgave: Phenom Records www.phenomrecords.nl
Via deze site is het album ook te bestellen, zijn fragmenten te beluisteren en zijn onder de sectie Read ook uitgebreide toelichtingen te lezen die op de verpakking van het album ontbreken.