Een liefdesverhaal op brug negen te Parijs. Een brug die ten tijde van het verhaal eigenlijk niet toegankelijk is, want er wordt stevig gerenoveerd. Met de mensen die er wonen is het even beroerd gesteld: clochards in barre omstandigheden. En toch is daar de liefde. Deze ongegeneerd hartstochtelijk film van Leos Carax was in 1991 een sensatie in de filmhuizen, en hij heeft niets aan kracht ingeboet.

Alex is er rampzalig aan toe. Hij wordt overreden en als een stuk vuil behandeld. Hij is ondanks zijn destructieve leefwijze echter ook een overlever. Misschien wel omdat hij een vrouw gezien heeft in een fel rode jas.
Het is Michèle, een schilderes die in ras tempo blind aan het worden is. Met moeite weet ze zich ook een plekje op de brug te veroveren, waar de oude Hans de dienst uitmaakt onder de zwervers. De liefde tussen Alex en Michèle bloeit op als een emotionele wervelwind, die met veel visueel spektakel haast lijfelijk voelbaar gemaakt wordt.

Beide geliefden plegen half per ongeluk een moord. Michèle als afrekening met haar verleden, Alex om Michèle niet kwijt te raken. Michèle komt er mee weg, Alex niet. Maar de liefde overwint uiteindelijk alles, zelfs als de wereld weer met een helder oog bekeken lijkt te kunnen worden.

Het maken van Les amants du pont-neuf was destijds een net zo enerverend als het verhaal zelf. Waar liefdewerk. Er werd over een periode van drie jaar geschoten, omdat het geld regelmatig op was. De acteurs, Juliette Binoche en Denis Lavant, bleven het project trouw, met als resultaat een ongekend vitaal meesterwerk. Het camerawerk gaat van ruw tot extreem gestileerd, de scènes met het vuurwerk zijn legendarisch. Alles aan de film ademt urgentie: de beelden, het acteren, het verhaal, de symboliek (vuurvreten en blindelings rennend drukke straten oversteken zijn prachtige beelden voor hoe de personages tegenover de samenleving staan), de decors (de brug, de metro) en last but not least de muziek. Carax, die op het doosje heel slordig als voornaam Leon in plaats van Leos meekrijgt, was een van de eersten die bijvoorbeeld de verzengende werking van het Cantos in Memoriam Benjamin Britten van Arvo Pärt in een film benutte.

Kosten noch moeite zijn gespaard in deze productie, en Les amants is dan ook een van de duurste films die ooit in Frankrijk gemaakt zijn. De brug werd bijvoorbeeld helemaal nagebouwd omdat de regisseur het niet klaarspeelde de benodigde opnames te maken in de tijd waarin hij de echte brug beschikbaar kreeg.

Carax leek een hele grote te worden, maar na deze hit maakte hij tot op heden slechts nog het geflopte, in Nederland niet eens uitgebrachte Pola X in 1999, de film met een soundtrack van Scott Walker, ook zo’n perfectionist met een legendarisch traag werktempo. Er staat wel voor dit jaar een nieuwe film aangekondigd. Les amants du pont-neuf verscheen in de budgetreeks Quality Film Collection, en staat in een heel fraaie kwaliteit op de DVD. Extra’s zijn er niet.


Aanvullende informatie:
Frankrijk, 1991
Speelduur: 121 minuten
Regie en scenario: Leos Carax
Met Juliette Binoche, Denis Lavant, Klaus Michael Grüber
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby 2.0
Uitgave: A-film