In haar eerste speelfilm volgt de Chileense filmmaakster Alicia Scherson op speelse wijze twee mensen in de miljoenenstad Santiago. Christina komt van het platteland, uit het zuiden, en komt aan de kost door te zorgen voor een bejaarde, bedlegerige Hongaar. Tristan is een depressieve jonge architect wiens relatie op de klippen loopt. De stad is een plaats waar mensen met hoofdtelefoons op om elkaar heen draaien en soms toch even contact hebben.
“Het waren harde tijden, maar ze waren modern” luid het motto van deze film. Christina is een intrigerende jonge vrouw. Ze lacht nooit, spreekt zelden en loopt met verbaasde ogen door de stad. Met Manuel, een jongen die bij de platsoenendienst werkt, is er meteen oogcontact. Ze lijkt het prima naar haar zin te hebben in haar eentje. Graag gaat ze naar de speelhal om zich te verliezen in een klassiek aandoend videospel. Dan vindt ze in de afvalcontainer een aktetas. Die blijkt afkomstig van Tristan, zo wordt in flashbacks duidelijk.
Christina is gefascineerd door de inhoud van de tas. Ze rookt de sigaretten die er in zitten en neemt Tristan’s iPod in gebruik en gaat hem en zijn ex volgen. Dat levert een fascinerende schets op van de het leven in de stad.
Het is een genot om naar Play te kijken door de talrijke bijzondere observaties die Scherson door het verhaal rondstrooit. Ze roept met haar beelden een licht vervreemdende, ironische sfeer op. De kloof tussen arm en rijk wordt afgetast zonder tot naargeestigheid te vervallen.
Christina komt als karakter wat beter uit de verf dan Tristan, en het is jammer dat de dialogen zicht- en hoorbaar achteraf ingedubd zijn. Desalniettemin een mooie uitgave van het Filmfestival Rotterdam, dat de film mede financierde via het eigen Hubert Bals fonds.
Aanvullende informatie:
Chili, 2005
Speelduur: 105 minuten
Regie en scenario: Alicia Scherson
Met: Viviana Herrera, Andres Ulloa, Aline Kuppenhein
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0
Uitgave: Filmfestival Rotterdam Tiger ReleasesÂ
Distributie: de FilmfreakÂ
