Al weer een half jaar werk ik inmiddels voor een bedrijf wat professionele audiovisuele diensten en producten levert aan het bedrijfsleven. Met name op videogebied bestaat een grote expertise binnen dit bedrijf en één specifiek fenomeen, wat voor videotechniek een standaard gegeven is, maar in de audiotechniek totaal niet toegepast wordt, wil ik hier eens onder de loep nemen.

Kabelimpedantie

Iedereen heeft wel eens een videorecorder of televisie aangesloten met van die witte coax kabel. Voor de (centrale) antenne aansluiting zitten er van die speciale coax pluggen aan. Deze kabel heet ook wel 75 Ohm kabel en dat heeft te maken met het feit dat het antennesignaal dermate complex en breedbandig is dat dit op een andere manier door een kabel gestuurd moet worden dan een audiosignaal. Afgesproken is dat de signaalbron (de antenne, of de antenneversterkers bij de kabelmaatschappij) een uitgangsimpedantie hebben en dat de ingangsimpedantie van een tv of videorecorder precies 75 ohm is. De coax kabel die ertussen hangt is bij deze impedantieverhouding precies neutraal dat wil zeggen, noch capacitief, noch inductief. Waar je in de audio door een hoge capaciteit van de kabel hoge tonen verlies of in ieder geval invloed, kunt merken, heeft deze 75 Ohm configuratie totaal géén invloed meer. Er is wel een afname van de amplitude van het signaal te merken, maar die is lineair over het hele HF bereik waar de antenne informatie zit. De kabel speelt dus vrijwel geen rol meer! De vraag die zich dus nu opdringt is: kunnen we deze truc niet ook in de audio toepassen, dan zijn we van alle gezeur over de invloed van kabels in één klap verlost.