Tjeerd Oosterhuis (Amsterdam 25 december 1971), zoon van dichter en ex-priester Huub Oosterhuis en oudere broer van Trijntje, is een van de meest gevraagde producers en componisten van Nederland. Als toetsenist en componist van de band Total Touch heeft hij nog steeds het best verkochte Nederlandse debuut (half miljoen verkochte exemplaren) op zijn naam staan.
Drie jaar na dit debuut, in 1999, begon Oosterhuis in Amsterdam zijn eigen productiebedrijf DEMP en werkte sindsdien behalve met zus Trijntje met uiteenlopende artiesten als Candy Dulfer, Mathilde Santing, K-otic, Gordon, Roméo, Re-play, Hind, Alain Clark, Julian Thomas, Brace, Di-Rect, Trafassi en Henny Vrienten. Ook schrijft hij muziek voor radio, televisie, film en commercials. In deel 8 van De Muziekbeleving Van… een gesprek met Tjeerd P. (Pieter) Oosterhuis, die net twee nieuwe albums af heeft: eentje van zangeres Petra Berger en eentje van Edsilia Rombley, zijn kersverse vrouw.
“Ik ben bang dat het cliché ‘met de palepel ingegoten’ helemaal voor me op gaat. Mijn moeder, Josefien Melief, komt uit een groot gezin waar iedereen muziek speelde. Zelf speelde ze altviool en gewone viool. Ze heeft lang in het Nederlands Promenade Orkest gespeeld en heeft op latere leeftijd nog het conservatorium gedaan. Mijn vader speelt geen instrument, maar heeft wel een feilloos gevoel voor ritme en tekst. En hij kan een beetje zingen. Er stond altijd een piano bij ons thuis, ben daar al op jonge leeftijd op gaan pingelen. Zelf een beetje liedjes uitproberen. In de kelder stond een drumstelletje, daar mocht ik af en toe op slaan. Op mijn achtste ben ik voor het eerst op pianoles gegaan.”
Yesterday
“Mijn ouders hebben me muzikaal altijd erg gestimuleerd. ‘Nieuw liedje! Nieuw liedje!’ riep mijn vader altijd als ik met muziek bezig was. Speel zoveel mogelijk nieuwe liedjes, als je iets wil bereiken in de muziek, was zijn advies. Op mijn twaalfde kreeg ik een piano-songbook van The Beatles voor mijn verjaardag. Na het horen van Yesterday was ik verkocht. Ik wist toen zeker dat ik de muziek in wilde. Nu is er een piano-songbook van mijn eigen liedjes verschenen, best wel cool.”
Progressief
“Thuis werd veel muziek gedraaid. Sommige mensen denken dat we wel met religieuze muziek opgevoed zullen zijn. En met een kerkorgel. Dat is niet zo. Thuis werd vooral klassiek gedraaid, vernieuwend klassiek. Mijn vader is wel een progressief persoon natuurlijk. Dat veel componisten zijn teksten op muziek zetten, zegt genoeg. Maar mijn ouders hielden ook van The Beatles, Stevie Wonder, Simon & Garfunkel, Charlie Parker.”
Lionel Richie 
“Als wij thuiskwamen met onze eigen platen, vonden ze dat ook helemaal te gek. Via ons leerden ze nieuwe muziek kennen. Ik was denk ik tien toen ik Can’t Slow Down van Lionel Richie kocht, zijn eerste soloplaat. Waanzinnig. Een oom van me attendeerde me op een nieuw soort ‘sound’ op die plaat. Die plaat was bijzonder gemixt, zei hij, hij had het over ‘hoge tikjes’ ofzo. De opnames waren in elk geval heel bijzonder, het klonk heel goed. Het was een openbaring. Een heel hippe popplaat voor die tijd en de perfecte combinatie van goede popsongs en een sterke productie. Het is een ‘all time favourite’ geworden. Ook de liedjes die nooit single zijn geworden, zijn erg sterk.”
Nostalgie
“Terwijl ik thuis kwam met Lionel Richie, kwam Trijntje thuis met Whitney Houston. We voedden elkaar met mooie dingen. Ook die plaat werd helemaal grijs gedraaid. En Diamond Life van Sade, de plaat met Smooth Operator. Het zijn nostalgische albums nu, maar nog steeds erg goed. We houden allebei van popmuziek die op een soulvolle manier gebracht wordt en hebben allebei ook een voorliefde voor zwarte muziek. Maar goede blanke pop of country kan ik ook te gek vinden.”
