Hij nam meer dan duizend 2 Meter Sessies op, met artiesten uiteenlopend van Nirvana tot Youssou N’Dour, van dEUS tot Tish Hinojosa, van Inspiral Carpets tot Tom Jones en van Gavin Friday tot Radiohead. En maakte daarnaast nog talloze (andere) tv- en radioprogramma’s en presenteerde jarenlang Pinkpop. In de Muziekbeleving Van… Jan Douwe Kroeske (Harderwijk 1956). Momenteel presenteert hij 2 Meter Sessies bij tv-zender Het Gesprek en presenteert bij Kink FM Twee Meter de Lucht In en 2 Meter Live. Volgend jaar trekt de twee meter lange muziekgekke tv- en radiomaker weer het theater in met 2 Meter Sessies.
“Muziek zat niet echt in mijn genen, en bij mijn ouders ook niet. Het werd thuis in Harderwijk ook niet echt aangemoedigd. Wel stond altijd de radio aan. De piraten, een vaste waarde. Radio Veronica, Radio Noordzee, Radio London, Radio Caroline. Na Na Na van The Shoes maakte als eerste song echt indruk. Maar het is niet zozeer die muziek die me gevormd heeft. Ik heb veel meer te danken aan mijn oudere broer Sieb. Dat was echt een radio- en muziekman. En is dat overigens nog steeds. [zie hier voor een biografie van Sieb Kroeske- red] Hij heeft mijn smaak voor nieuwsgierigmakende muziek gevormd. Hij moedigde mij later ook aan om iets in Hilversum te gaan doen.”
Neil Diamond
“Rond mijn twaalfde kocht ik mijn eerste single: I’m a Believer van Neil Diamond. Voor een paar gulden bij Van Plateringen in Harderwijk, dat later Expert werd. Ik liep een krantenwijk, van het geld kocht ik platen in die winkel. De veertig singles uit de Top 40 stonden daar op een rijtje. Later kwamen daar ook de dertig singles uit de tipparade bij. De randgevallen, daar was ik eigenlijk nog veel nieuwsgieriger naar.”
Platendraaihol
“Sieb nam bijna alles op wat Veronica uitzond. Zijn helden werden mijn eerste helden, zoals Dan Fogelberg en Elton John. Vooral Your Song vond ik geweldig. Mijn andere, oudere broer Dick draaide dingen als Dave Mason en The Police. Man, The Police, dat was heftig! Wat later ging ik me meer afzetten tegen de mainstreammuziek, die Veronica in mijn ogen uitzond, en ging dingen kopen die door mijn broer thuis niet ‘geplugd’ werden. Ik wilde weten wat er nog meer was. Al snel ging Sieb zelf bij Veronica werken en vanaf eind jaren zeventig werd hij labelmanager bij Ariola/BMG, dat ook Island Records, het label van U2 en Bob Marley onder haar hoede had. Dat was retespannend, want hij sleepte steeds stapels platen mee naar huis, waar we wekelijks een pluguur hadden. Bouwden we een studiosituatie na, met twee recorders, een microfoon en een gordijn, om het geluid te dempen. Dat was ons platendraaihol. Hij had een mooie platenspeler, een Technics. Later kreeg ik zelf een Sony ECM, zo’n studioding voor deejays van vijftig kilo.”
