ARTIKEL

Shostakovitsj en geluidskwaliteit

Dieter van den Bergh | 18 februari 2010

“Ook in de klassieke muziek kom je soms indrukwekkende verhalen tegen, waardoor die muziek me gaat boeien. Zoals Sjostakovitsj die de opkomst en afgang van Stalin meemaakt. Na de dood van Stalin schreef hij de Tiende Symfonie, zijn grote finale, die klinkt als oorlog en wraak en bijna als heavy metal. Het is heel leuk als je aan de hand van muziek de geschiedenis ingaat. Ik ben nu de historische roman Sashenka van Simon Montefiore aan het lezen, over een jong meisje dat ondanks haar goede komaf in de bolsjewistische beweging terecht komt tijdens de Russische revolutie. Het loopt slecht af, want de KGB brengt haar om. Popmuzikanten worden ook veel interessanter als ze sociaal betrokken zijn. Neem Michael Stipe. Wat hij heeft gedaan met 1 Giant Leap tijdens de laatste Amerikaanse presidentsverkiezingen, geweldig. Of Maxi Jazz, die ook zeer geëngageerd is. Het maakt hen nog vele malen groter als muzikant.”


(Foto - Loe Beerens)

Consument

“Ik kijk altijd met een professionele blik naar een nieuwe plaat, ben geen consument. Wat is het verhaal, is het interessant? Het is heel lastig om niet professioneel met muziek bezig te zijn. Al heb ik soms wel eens van die momenten. Zoals laatst na de opnames met Local Natives. Ze speelden ook een cover, Warning Sign van Talking Heads. Toen ik thuis kwam dacht ik; nu ga ik Talking Heads consumeren, en heb ik More Songs About Buildings and Food uit de kast getrokken en lekker hard opgezet. Kan zo naast Bloc Party en Editors, qua geluid en energie, dacht ik. (Lachend:) Dus schoot toch meteen weer in mijn professionele rol.”

Verkrachting

“Ik ben geen geluidspurist, behalve als het om opnames gaat. Als ik nieuwe muziek of eigen opnames beoordeel, moet het geluid zo zacht mogelijk, zodat ik goed kan horen of de balans klopt. Met een té goede installatie verkracht je je oren. Ik wil niet afgeleid worden door een té goed geluid. Je verandert daarmee ook de opnames, is mijn mening.”


EDITORS' CHOICE