Hoe maak je optimaal gebruik van je digitale muziekcollectie? De gebruiksvriendelijke muziekserver en gids Meridian Sooloos biedt uitkomst. Alsof je ‘ouderwets’ bladert door je elpeecollectie, maar dan met vele extra’s.  Een gesprek met brein Enno Vandermeer, als aanvulling op onze recente recensies.

“Dus je wilt Amerikaanse bebop uit de periode 1958-1960? Eens kijken, hier hebben we tientallen platen. Bijvoorbeeld Moanin’ van Art Blakey en The Jazz Messengers uit 1958, met op piano Bobby Timmons. Zien waar Timmons nog meer op mee speelt?.” Trots ‘zwemt’ Enno Vandermeer via het 17-inch touchscreen door de jazzafdeling van ‘zijn’ muziekserver. “Wil je ook nog een recensie van de plaat?”
Soms wil je als muziekliefhebber gewoon alles weten van een plaat, zegt de 39-jarige Amerikaan, brein achter de Meridian Sooloos, een muziekserver met bijna onbegrensde mogelijkheden. En soms wil je een plaat gewoon met één druk op de knop vinden. Met het Meridian Sooloos-systeem kan het allebei. En nog veel meer. Met zijn creatie wil Vandermeer de muziekliefhebber het ‘ouderwetse’ gevoel terug geven van het ‘bladeren’ door de elpeekast, mét aandacht voor de cover-art.

Foto: Jiri Büller

Hollandse roots
We zouden het gesprek ook in het Nederlands kunnen voeren, zegt Enno Vandermeer. Met de nadruk op zóuden. “Want het zou een mal gesprek worden, ik heb het zo lang niet gesproken, ik spreek Nederlands als een kind.” Vandermeer, drijvende kracht achter Meridian Sooloos, werd namelijk geboren in Den Haag. Toen hij één jaar was, verhuisde hij met zijn vader en moeder - een KLM-piloot en balletdanseres - naar New York. Zijn vader veramerikaniseerde de familienaam. Zijn jongere broer werd in Amerika geboren.
Vandermeer groeide op met klassieke muziek. Fantastische opvoeding, zegt hij, “maar het gevolg was dat ik op de middelbare school niets gemeen had met mijn leeftijdsgenootjes. Ik had niks met pop en rock. Om meer aansluiting te krijgen ben ik me er in gaan verdiepen. Wow, de wereld van muziek ging voor me open. Wat me vooral trof was de enorm sterke sociale kant van muziek.” Vandermeer bouwde een zwak voor rock en metal op, voor bands als Iron Maiden en Asia. Lachend: “Maar ik weet niet of ik die namen nog gedrukt wil zien naast mijn naam.” 

Platenbaas
In New York doorliep Vandermeer de muziekschool, specialisatie audio-engineering en productie. Hij had baantjes bij studio’s, waaronder het wereldberoemde Power Station, en zette in 1995 met een vriend platenlabel Conscious Records op. Rockgroep Powerman 5000 en dance-avonturier Mocean Worker, een vriend van de muziekschool [later weggekocht door Chris Blackwell – red], waren enkele van de acts. “Muziek was vooral een hobby”, zegt de Amerikaan, “daar verdiende je nauwelijks wat mee. Om mijn rekeningen te kunnen betalen had ik er baantjes bij in de internetbusiness. Een beetje muziek, een beetje technologie, die mix heb ik er altijd ingehouden. Al ben ik altijd meer de muziekfan dan de techneut geweest. Dat geldt ook voor muziek luisteren. Ik hou van een goed geluid, maar als ik tien cd’s zou hebben en een briljante installatie, dan zou ik gillend gek worden.” De Meridian Sooloos is voer voor audiofielen, zegt Vandermeer, maar veel meer nog voor de muziekfreak in het algemeen.

Foto: Jiri Büller

Mislukking
Hij had net zijn muziekbedrijfje verkocht, toen Enno Vandermeer in 1998 zijn eerste fatsoenlijke hifi-set aanschafte, een flinke investering. Een VAC-versterker, een VTL-voorversterker, een cd-speler van Krell en speakers van Meadowlark. “Big deal, I was arrived”, dacht hij aanvankelijk. Niet dus. “Ik was enorm teleurgesteld, kon er niet van genieten. Niet vanwege de installatie, maar door mijn collectie. Mijn cd’s, zo’n drie à vierduizend, vormden één grote muur in mijn werkkamer. Ik kon daar niets mee. Als vrienden muziek kwamen luisteren, lagen er een paar cd’s bij de cd-speler, niemand had zin zich door die grote muur op mijn werkkamer heen te worstelen op zoek naar iets leuks.”
Met een paar vrienden bedacht Vandermeer rond 1999 een plan om zijn cd-collectie toegankelijker en overzichtelijker te maken. Ze zetten al hun cd’s op harddisks en ontwikkelden een softwareprogrammaatje om door de muziek te browsen. Het werd een mislukking. “We hadden een enorme muur aan harddisks met zo’n negenduizend albums. Het was één lange alfabetische lijst, nauwelijks overzichtelijker dan de muur aan cd’s. Het probleem was niet de techniek, maar de gebruiksvriendelijkheid. Wat ga je intuïtief luisteren, hoe gids je iemand door een verzameling?”
In 2001 werden een paar prototypes van de Sooloos-server gebouwd. “Enorme kasten waren het. We namen ze mee naar feestjes, waar mensen meteen heel enthousiast reageerden: ‘die willen we ook hebben!’ We waren onder de indruk van de positieve impact die de server had in een sociale omgeving. Niet in bars, maar thuis op kleine feestjes, waar je net als vroeger met een stel vrienden om de platenspeler hing.”
Toen bleek dat niemand hetzelfde idee had, startte Vandermeer in 2004 zijn bedrijf Sooloos en begon met de productie van de muziekserver. Met groot succes. Zijn product is inmiddels over de hele wereld te verkrijgen. Momenteel werken er vijf fulltime research- en development-medewerkers bij Sooloos.