Een van de mooie dingen van films is dat je leuke mensen ontmoet. Neem Frances. Een heerlijk klungelige danseres in New York die moeizaam aan de kost komt maar zich altijd lachend door het leven slaat. Ze deelt een appartement, en daarnaast alle lief en leed, met hartsvriendin Sophie. Net een lesbisch stel, alleen dan zonder de seks, vinden ze zelf. Maar Sophie is niet trouw, en gaat zomaar ergens anders wonen.

‘Undatable’ is een gevleugelde term in het ogenschijnlijk achteloos rondfladderende verhaal. De relaties met mannen willen in ieder geval niet voorbij het vriendschappelijke geraken. De vriend die ze aan het begin heeft wil gaan samenwonen, maar als Francis aarzelt vanwege haar situatie met Sophie hoeft het van hem niet meer. Of wel, dat weet hij ook niet zo goed. Frances is niet de enige neuroot die in New York rondloopt. Je hoeft niet alle films van Woody Allen gezien te hebben om dat te weten.  

Druk, snel van de tongriem en bij tijd en wijle behoorlijk irritant, dat zijn ze ook, die New Yorkers. Altijd over zichzelf aan het praten. Frances is voortdurend aan het verhuizen. Tussendoor verblijft ze nog even bij haar ouders op het platteland. Een paar dagen Parijs loopt uit op een ontluisterende escapade. Frances neemt niet altijd de meest handige beslissingen (grappig gedemonstreerd in de titel van de film, die in het laatste shot van de film op zijn plaats valt), maar houdt er altijd bewonderingswaardig de moed in. Een echte doorzetter.

Greta Gerwig draagt de film. Met haar guitige, natuurlijke spel is ze helemaal Frances. Dat ze zelf met haar partner en tevens de regisseur van de film Noah Baumbach (ook van Greenberg) het script schreef zal daar zeker aan bijgedragen hebben. Bovenal is Frances Ha een ode aan het fenomeen vriendschap.

De weinig contrastrijke zwart-wit fotografie maakt dat de film er ook bijzonder uitziet. In de setting van New-York denk je meteen aan Allen’s Manhattan, maar zo nadrukkelijk esthetisch als in die film wordt de stad hier niet getoond. De sfeer is ook verre van nostalgisch, ook al door een lekkere soundtrack met bekende popnummers. Meer dan door Woody Allen lijkt de film met haar losse vertelstructuur die meer om de karakters dan om plotontwikkeling draait geïnspireerd op klassieke nouvelle vague filmers, zoals Godard.

De extra’s bij de Amerikaanse versie van de blu-ray zien er op papier aantrekkelijk uit. Jammer dat ze hier ontbreken, maar de film is er natuurlijk niet minder om.

Aanvullende informatie:
VS, 2012
Speelduur: 86 minuten
Regie: Noah Baumbach
Scenario: Noah Baumbach, Greta Gerwig
Camera: Sam Levy
Montage: Jennifer Lame
Art direction: Sam Lisenco
Muziek: George Drakoulias
Acteurs: Greta Gerwig, Mickey Sumner, Adam Driver, Michael Zegen
Beeld: 1:1,85, 1080p, zwart-wit
Geluid: DTS HD Master 5.1
Uitgave: A-film
Officiële website