Frits Ritmeester, beter bekend als Frits Spits, presenteerde vanaf 1978 vijftien jaar lang De Avondspits en is daarmee zelf ook soort van `vintage`. En tevens retro, want hij presenteert nog steeds: sinds ruim zestien jaar presenteert de legendarische diskjockey van maandag tot en met donderdag voor de KRO op Radio 2 Tijd voor Twee en op zaterdag De Strepen van Spits. Zijn Muziekbeleving past dus mooi in onze Vintage Special.
Frits Spits werd in 1948 in Eindhoven geboren als zoon van Sam Ritmeester, bekend gemeenteraadslid, huisarts en clubarts bij PSV, en Hanny Meijler, (liedjes)schrijver en journalist.
Rond zijn zestigste verjaardag schreef de geridderde radiomaker het boek Zestig Strepen, waarin hij zestig liedjes beschrijft die de soundtrack van zijn leven vormen. Tijd voor De Muziekbeleving van…. Frits Spits. De radiomaker over de eerste rock ’n roll, de kracht van Nederlandstalige pop, Sinatra en stilmakende liedjes. “Ik ben een beetje sentimenteel.”
“Dat hoort bij mij! Dat was mijn eerste gedachte toen ik Rock Around the Clock van Bill Haley & His Comets in zwart-witbeelden op tv zag. Ik moet niet ouder dan zeven geweest zijn. Dat lied klonk zo opzwepend en echt. Thuis werd er ook wel rock ’n roll gedraaid zoals Fats Domino, maar vooral andere muziek. Mijn zusje hield van jazz, ik kan me Petites Fleurs van Sidney Bechet nog goed herinneren, mijn vader van klassiek, waar ik zelf weinig mee heb. Mijn moeder - ze is twee jaar geleden overleden - draaide veel Nederlandstalig cabaret en kleinkunst. Ze schreef ook liedjesteksten. Bijvoorbeeld Ik Ben Gelukkig Zonder Jou van Conny Vandenbos, misschien wel het eerste feministische Nederlandstalige lied.”
Rock ’n roll
“Mijn eerste single was A Big Hunk O’Love van Elvis. Met al mijn zakgeld in mijn knuistjes ging ik als jochie van elf naar Van Leest in Eindhoven en zei: ‘ik wil rock ’n roll’. Toen kreeg ik die Elvis-single. Nou, dat was inderdaad rock ’n roll! Vervolgens kwam Cliff Richard, mijn eerste echte held, daarna The Beatles met I Wanna Hold Your Hand. Daar wilde ik eerst niet aan, omdat ik als puber het gevoel had dat ik dan Cliff zou verraden.”
Philips Jubileumhal
“Uiteindelijk overvleugelde The Beatles alles. The Stones waren natuurlijk ook goed, maar vond ik toch minder. Van The Kinks werd ik wel een enorme fan. En van Boudewijn de Groot, die ik rond mijn zeventiende zag in de Philips Jubileumhal, mijn eerste concert. Ook hield ik van The Four Tops en Motown.”
Radiomens
“Al mijn zakgeld ging op aan muziek. Ik kocht vooral bij Jan Reijs die een zaak had in de Eindhovense Piazza. Bijvoorbeeld het eerste album van Santana, met die zwart-witte hoes. Ik was ook al vroeg een radiomens. Luisterde naar Herman Stok, Jos Brink, Radio Luxembourg. Toen ik in 1966 om te studeren naar Amsterdam vertrok, ontdekte ik Radio Veronica, dat was nauwelijks te ontvangen in Eindhoven.”
