“Nederlandstalig is altijd mijn specialiteit geweest. Daar weet ik veel van, dat durf ik wel te zeggen. Nederlandse teksten komen directer aan. De Dijk, Doe Maar, Klein Orkest, het is heel belangrijke muziek. Sommige rappers zijn ook interessant, zoals Brainpower of De Jeugd van Tegenwoordig, al passen die minder in mijn programma’s. Frank Boeijen vind ik de beste componist van Nederland. Zijn laatste album Genade, dat hij maakte bij een boek, is weer een meesterwerk. Hij wordt ernstig onderschat, vind ik.”

Patronen

“Ik vind het mooi om te zien dat steeds dezelfde patronen terug komen in de liedjes waar Nederlandstalige artiesten over schrijven, zoals de liefde, het ouder worden. Er wordt nog steeds veel moois gemaakt. Zo is de nieuwe van Daniël Lohues een meesterwerk. Het staat vol stilmakende liedjes. Zo’n song als Herinnerings, zo schitterend. Buurman vind ik een geweldige Belgische band, Eefje de Visser, indrukwekkend, het gaat maar door.”

Agnes Obel

“Ik krijg bijna alle nieuwe platen toegestuurd. Heel soms koop ik nog wel eens wat in de platenwinkel, zoals laatst The Decemberists, het duurde mij te lang voordat ik hem van de platenmaatschappij kreeg. Ik ontdek niks, dat doen de muzikanten zelf. Het is mijn taak om de muziek op een zeef te leggen en het beste eruit te zeven. Ik kan nog steeds erg verrast worden door nieuwe muziek. Zoals Philharmonics van Agnes Obel. Daar ben ik laatst ook in Paradiso naar toe geweest. Een frêle, bijna doorzichtige zangeres. Ze werd begeleid op cello, prachtig.”

iPhone

“Ik heb thuis een goede Marantz-installatie staan, met een oude, maar goede platenspeler uit de Hilversum 3-studio, en een goede koptelefoon van Sony. Ik ben een doorsneegebruiker, heb geen moeite met geluid van een iPhone of uit de computer. Het moet gewoon goed klinken en het moet werken.”

Sentimenteel

“Muziek verveelt me nooit. Het gaat wel over, dacht ik lange tijd. Maar het gaat niet weg, de passie blijft. Ik word nog steeds dagelijks geïnspireerd door pop. Ik ben erg ontvankelijk voor bepaald sentiment, ben wel een beetje sentimenteel, ja. Maar het is ook lekker om af en toe uit je dak te gaan. Een programma als De Strepen van Spits is gigantisch veel werk, ook thuis. Maar het voelt nooit als werk, géén seconde.”

De favorieten van… Frits Spits

• Mijn hifi-set: “Marantz. En een hele goede platenspeler uit de oude studio van Hilversum 3.”
• Mijn favoriete genre: “Pop, met speciale belangstelling voor Nederlandstalig.”
• All time favourite: “It Was A Very Good Year van Frank Sinatra. De nummer 1 in mijn boek. Bij de presentatie ervan heeft Rob de Nijs mijn vertaling van die song gezongen. It Was A Very Good Year is een prachtig levensverhaal in ruim drie minuten. Op twee staat trouwens Eleanor Rigby, de beste Beatles-song aller tijden.”
• Ik gruwel echt van: ”Slechte teksten. Nee, ik noem geen voorbeelden.”
• Guilty pleasure: “Ah, de ‘foute’ plaat. Ik vind niks fout. Als ik er niks aan vind, draai ik het niet.”
• Omvang collectie: “Heel groot, maar ook steeds meer computerwerk.”
• Verzamelaar? “Van The Beatles heb ik het meeste wel. Maar ik hoef niet die speciale boxen te hebben, het gaat om de liedjes.”
• Vinyl of cd? “Ik ben natuurlijk met vinyl begonnen, nee, zelfs bakeliet. Al mijn platen van vroeger heb ik nog. Ik heb het idee dat vinyl beter klinkt, maar geef toch de voorkeur aan de cd.”
• Meest memorabele muziekbeleving: “Het concert van The Eagles in Ahoy, in 2007 of 2008. Rond de release van de onderschatte parel Long Road Out of Eden. Het concert duurde zeker drie uur.”
• Mijn luistertip: “Luister op de koptelefoon, dan krijg je de beste muziekbeleving.”

Zestig Strepen. De soundtrack van mijn leven van Frits Spits, is hier te bestellen.