De belofte om alle studioalbums van Depeche Mode opnieuw aan vinyl toe te vertrouwen is onlangs definitief bewaarheid. De muziek van de Britse band vindt met het herpersen van de laatste vier albums op 180 grams LP’s definitief haar weg naar de platencollectie van de liefhebbers. Wie de albums uit de eerdere series heruitgaven van Music On Vinyl heeft aangeschaft, bezit zo twaalf platen.
Net als voor de vorige heruitgaven heeft Music On Vinyl gebruik mogen maken van de stereo (PCM 2.0) remasters die werden gebruikt voor de eerder uitgebrachte sacd’s die via Mute werden uitgegeven. Ook aan de laatste vier herpersingen is te zien dat Music on Vinyl veel aandacht heeft besteed aan het uiterlijk van de albums: mooie gatefold platenhoezen, voorzien van een insert en degelijke binnenhoezen. Ook zijn sommige albums weer voorzien van liner notes, afkomstig van producer Daniel Miller.
Speak & Spell (1981)
Eindelijk het debuutalbum van Depeche Mode op het draaiplateau. De band, die in de beginperiode nog bestond uit Vince Clarke, Andy Flethcher, Dava Gahan en Martin Gore, nam Speak & Spell op in de eerste helft van 1981. Met de muziek van Gary Numan, Human League en niet in de laatste plaats Kraftwerk ter inspiratie wisten de vier heren een voor die tijd zeer gepolijst synth-pop geluid te laten horen en dit debuutalbum vormde min of meer de blauwdruk voor het genre. De Euro-disco van de late zeventiger jaren ten spijt.
Deze dansbare plaat, met onder meer de singles Dreaming Of Me, New Life en Just Can’t Get Enough, werd zowel in Europa als in de Verenigde Staten al opgepikt en deze drie tracks vonden hun weg al naar de hitlijsten. Vince Clarke was verantwoordelijk voor het schrijven van het leeuwendeel van de tracks, wat goed hoorbaar is. Veel synthesizers, catchy refreinen en lichte baslijnen. Clarke zou niet veel later vertrekken, waarna Martin Gore het schrijversstokje van het over zou gaan nemen. Hoewel het album vrij eendimensionaal geschreven en ook klankmatig wat aan de lichtvoetige kant is, biedt Speak & Spell voor een debuutalbum genoeg plezier en weerklinken de beginjaren van de 'poppy eighties' op best prettige wijze.
Muziek: 7 ½
Klank: 7
Kwaliteit persing: 8
Speelduur: 49:01 minuten
Exciter (2-LP, 2001)
Wie de Depeche Mode heruitgaven een beetje heeft gevolgd en mijn eerdere reviews van de eerste en de tweede batch heeft gelezen, weet dat Music On Vinyl de albums niet in chronologische volgorde heeft uitgebracht. Dat betekent dat na het debuutalbum een flinke stap van twee decennia moet worden genomen, om bij het volgende opnieuw geperste album aan te komen. En wat voor een album. Exciter is voor mij nog steeds een favoriet Depeche Mode album. Na Ultra en na Dave's grote probleem met drugs, klinkt het indertijd driekoppige Depeche Mode weer als vanouds. Dat wil zeggen, de band weet op Exciter hun eigen gezicht te bewaren, maar experimenteert er tevens op los.
Door het hele album heen klinkt Depeche Mode echter weer fris, mede dankzij het (opnieuw) aantrekken van een externe producent. Dit was Mark Bell, die ook had gewerkt met LFO en Björk. Exciter is een erg melodieus, melancholisch en indringend album. Minder harmonisch vormgegeven composities stoelen op minimalistische beats, industriële tonen (met als mooi voorbeeld de track Dead Of Night), intiem gitaarwerk in al zijn vormen en de lippen van Gahan dicht tegen de microfoon aangedrukt. Ook tracks als Breathe en natuurlijk het geweldige Dream On zijn hoogtepunten van Exciter, dat toch ook prettig weet af te wisselen met het ritmische I Feel Love en de unieke track Goodnight Lovers. Klankmatig is deze herpersing overigens ook één van de betere, die in Haarlem zijn geperst. Het hele dynamische bereik wordt vanuit de groeven van deze LP bereikt en de plaat weet erg te overtuigen.
Muziek: 8 ½
Klank: 9 ½
Kwaliteit persing: 9
Speelduur: 56:41 minuten
