Het door en door Engelse merk Cambridge Audio bestaat al sinds 1968, ruim voor het digitale tijdperk dus. Het is dan ook niet verrassend dat zij twee verschillende phono-voorversterkers in het assortiment hebben. De nieuwe CP1 en CP2 vervangen de types uit de Azur lijn. Het grote verschil tussen de CP1 en CP2 is dat laatstgenoemde naast MM elementen tevens geschikt is voor MC. Dat maakt de CP2 universeel inzetbaar, welk type element je ook wilt gebruiken. Omdat mijn Funk Vector draaitafel is voorzien van een Shelter 301 MC element is niet de CP1, maar de CP2 onderwerp van deze productbespreking.
Gezien het prijsniveau (de CP2 kost 229 euro) is het niet vreemd dat deze niet over veel instelmogelijkheden beschikt. Je kunt als gebruiker met een schuifschakelaar aan de achterzijde kiezen voor MM of MC. Verder is voorzien in een uitschakelbaar Subsonic filter en een balansregelaar waarmee subtiel een eventuele kanaalongelijkheid van het gebruikte element opgelost kan worden. MM en MC hebben allebei hun eigen RCA aansluitterminals en er is één output beschikbaar. Wat altijd weer opvalt bij Cambridge is de labeling van alle aansluitingen aan de achterzijde van hun apparatuur. Ze zetten de tekst namelijk ook ondersteboven op het apparaat. Een feest wanneer je voorovergebogen over je kast of audiorack staat en iets aan wilt sluiten. Een voorbeeld dat meer fabrikanten zouden moeten volgen!
Het kastje meet een bescheiden 46x215x133 millimeter en voelt stevig aan, het gewicht blijft net onder een kilo. De CP2 is voorzien van een losse voeding. Aan de voorzijde is een aan- uitschakelaar te vinden met een ledje wat aangeeft dat de CP2 aan staat. Rechts onderin is de typeaanduiding te vinden. De opbouw is fraaier dan te verwachten is in deze prijsklasse. In plaats van Ic’s maakt Cambridge voor de CP1 en CP2 gebruik van discrete transistoren. Deze zijn bovendien middels koper afgeschermd zodat eventuele ruis geen kans krijgt het audiosignaal te beïnvloeden. Een single ended klasse A versterker zorgt ervoor dat het signaal versterkt wordt. Voldoende redenen om aan te nemen dat het muzieksignaal met uiterste precisie wordt verwerkt.
Luisteren
De CP2 wordt met een Inakustik Rhodos interlink aangesloten op een Marantz SR5007 receiver. Mijn Funk Vector draaitafel met Shelter 301 MC element wordt verbonden met de vaste interlink van de draaitafel. Luidsprekerkabels zijn mijn Simply Audio Cadenza kabels en een set Audiovector SR3 Avantgarde Arrete’s dient als weergever.
Om zeker te zijn dat de Cambridge CP2 optimaal presteert laat ik deze eerst een aantal dagen spelen zonder er kritisch naar te luisteren. Dat de CP2 een Klasse A versterker ontwerp is wordt zelfs zonder luisteren al duidelijk. Het kastje wordt tijdens gebruik lekker warm, iets om rekening mee te houden bij het plaatsen in een afgesloten kast of meubel.
Faith is het eerste soloalbum van George Michael, volledig digitaal opgenomen met een Synclavier 9600 Tapeless Studio. Grappig dat ik juist dit album op vinyl beluister. Het kerkorgel in het intro van de titeltrack van het album klinkt verrassend diep en overtuigend. De CP2 haalt direct de eerste puntjes binnen. Het zang-begeleidende vingerknippen is goed te horen, wat aangeeft dat de Cambridge ook details niet schuwt. De beatring klinkt mooi los in de ruimte, evenals het bekken rechts in het beeld. Ook de tweede stem is goed te horen. De CP2 is dusdanig transparant en onthullend dat je soms hoort dat er raar aan de knoppen gedraaid is bij het mixen, waardoor dingen plots verschuiven in het beeld of zachter worden. Het stereobeeld is vooral diep en blijft in de breedte binnen de speakers.
‘Hold On’ van Santana’s album Shango laat zijn stem lekker forward in de mix horen. Net als bij George Michael is de muziek weer voorzien van een stevig basfundament. Ritmisch is het dik in orde, waardoor je helemaal in de muziek getrokken wordt. De bekkens van het drumstel staan los achterin het wederom diepe geluidsbeeld. Sting’s ‘If You Love Somebody’ laat zijn stem met veel karakter horen. Ook hier de meer dan goede ruimtelijkheid waardoor instrumenten goed van elkaar te onderscheiden zijn en allemaal een eigen plekje krijgen in het beeld. De tweede track laat heel veel detail horen, waarbij de achtergrondzangers en -zangeressen goed te volgen zijn en echt losse stemmen zijn in plaats van één geheel. Het slagwerk in het intro is stevig en strak. Er is een groot beeld dat net niet buiten de speakers reikt, maar dit geeft wel aan dat de CP2 in staat is verschillen te laten horen tussen de diverse opnames. ‘Russians’ laat door de toon van Sting zijn stem duidelijk de beladen boodschap horen die in het nummer verwerkt zit. De kleine belletjes tussen de synthesizer lijnen zijn duidelijk waarneembaar. Nogmaals wordt benadrukt hoe schoon en transparant de CP2 is.
Conclusie
Zowel nieuwkomers als herontdekkers van vinyl kunnen met deze Cambridge Audio CP2 uitstekend uit de voeten. Voor 229 euro koop je een uiterst muzikale phonotrap die universeel inzetbaar is voor zowel MM als MC elementen. Het klankkarakter van deze Cambridge CP2 neigt een beetje naar de warme kant wat lang muziek luisteren tot een aangename en plezierige bezigheid maakt. Het ruisniveau is erg laag wat zorgt voor een uiterst transparante weergave waardoor veel details te horen zijn. De Cambridge CP2 laat eens te meer zien en vooral horen dat muzikale audioapparatuur niet de hoofdprijs hoeft te kosten.
