Toxicity

Als liefhebber van meer dan stevige gitaarmuziek heb ik onderhand mijn buik (nee, ik ben niet zwanger) vol van al die zogenaamde ‘nu-metal’-bandjes. De een nog bozer dan de ander en ze zijn amper uit elkaar te houden. Gelukkig bestaat er ook zoiets als System Of A Down, een band die wel teksten met inhoud schrijft.

Belangrijker nog vind ik dat SOAD (nee, geen geslachtsziekte) er een eigen stijl op nahoudt die misschien niet altijd even origineel is -ook zij hebben hun invloeden-, maar op mij een enorme aantrekkingskracht uitoefent. Op Toxicity hebben we drie jaar moeten wachten en het geduld is beloond. Oké, de verrassing is er enigszins af, maar de heren hebben toch weer een imposante bloemlezing van hun kunnen gepresenteerd.

Opvallendste factor is natuurlijk de charismatische zanger Serj Tankian wiens stemgeluid uit duizenden herkenbaar is. Hij kan écht zingen en maniakaal uithalen zoals een zwaar bezopen mandril het nooit zou kunnen. Verder verstaat het kwartet de kunst om afwisselende songs te schrijven, van melodieus/balladachtig tot snoeihard in-your-face. De cd is geproduceerd door Rick Rubin en dat staat garant voor een heldere, maar toch venijnige sound. Wat mij betreft is SOAD de leukste ‘jongensband’ van het moment...