In november 2002 hebben wij een recensie geplaatst van een tweetal platenspelers uit de budget prijsklasse. Een derde speler ontbrak omdat die tijdelijk niet beschikbaar bleek te zijn. Het gaat om een Dual CS505-4 die voor rond de 425 euro in de winkel staat. De CS505-4 hoort er zeker bij, al was het maar om redenen dat zo velen onder de lezers ooit met een Dual zijn begonnen. Wie heeft er niet een exemplaar uit de 10 of 12 serie versleten met een Shure element? Mijn eigen vader had ooit een 1218, mijn schoonvader heeft nog altijd een 1019 en zelf heb ik de mijn eenvoudige Dual ooit bedolven onder Led Zeppelin, The Doors en Deep Purple. Rekenden wij destijds Dual tot de top in de platenspelers, die positie zijn ze heden ten dage kwijt. Daarom zal ik de CS505-4 ook niet te zwaar beoordelen op audiofiele prestaties, maar net als de Thorens en de Pro-ject destijds, scharen onder de categorie instap modellen voor leuke herinneringen. Af en toe weer eens een plaatje draaien tegen een verantwoorde prijs.

Verschillen

De CS505-4 lijkt verdacht veel op de Thorens TD-190 en er wordt gefluisterd dat ze uit dezelfde fabriek komen. Toch zijn er verschillen aan te wijzen. Eens kijken hoe de opbouw is. Uit de doos komt een heel lichte speler met een zwart afgewerkte kast. Zoals het vroeger al het geval was heeft de Dual een verend chassis. Drie schroeven maak je los en dan veert het hele bovendeel met plateau en arm. Op het lager draait een kunststof schijf waar een licht metalen plateau overheen gaat. Maar eerst de snaar om het kleine plateau leggen en om de as van de 16-polige synchroon motor. Om het plateau vast te zetten is een plastic onderdeel geleverd dat met een kwartslag e.e.a. stevig vastzet. Op het geheel komt een vilten mat te liggen. De arm is heeft een 4-punts lagering. Instellen gaat gemakkelijk zoals we dat in deze prijsklasse gewend zijn. Balanceren met het contragewicht en dan de naaldkracht en dwarsdruk instellen met de aanwezige draaiknopjes. De shell is verwisselbaar, wat het inbouwen van een ander element makkelijk maakt. Het is overigens geen standaard SME shell. De speler is halfautomatisch. Start op het gekozen toerentaal (33 1/3 en 45 toeren) als het element naar de plaat wordt bewogen en slaat aan het einde van de plaat af en lift de naald. Opvallend ten opzichte van de concurrentie is dat de Dual een fijnregeling heeft voor het toerental (+/- ca. 12%). Voor wie zich dit nog herinnert, zo verander je de toonhoogte als je met een eigen instrument met een plaat wilt meespelen. Opnieuw stemmen van een piano is lastiger dan het toerentaal bijregelen.

Veel meer valt er niet over de constructie te zeggen. Gedurende de test periode werkte alles feilloos en zonder vreemde bijgeluiden. Het geheel verende chassis draagt er toe bij dat de akoestische terugkoppeling lager is dan ik mij kan herinneren van de Thorens en de Pro-ject. Heel prettig als de speler op een gewone kast komt te staan. Het toegepaste element komt van Ortofon. Het is een OMB 10, die qua constructie gelijk is aan een OMP 10, slechts de montage is anders. De naald is elliptisch geslepen en vraagt een naalddruk van 1,5 gram. Zo is de speler ook gebruikt. Deze elementen zijn makkelijk beter te maken door een andere naald te kiezen. De afgegeven spanning is voor geen enkele MM phono ingang een probleem en voldoet keurig aan de norm. De tegenwaarde van dit element is ongeveer 60 euro als u het los koopt. Aan de speler zit een vaste kabel, die naar ik verwacht een dusdanige capaciteit heeft, dat het element in combinatie met een circa 100 pF phono ingang correct wordt afgesloten. Resteert de opmerking dat de arm niet in hoogte instelbaar is en dus niet elk ander fabrikaat element zal passen.