Rachel Podger speelt La Stravangaza van Antonio Vivaldi
Channel Classics 2 cd
Na zijn beroemde L’Estro Armonico schreef Vivaldi zijn Stravaganza, een bundeling vioolconcerten die in technisch opzicht wat minder hoge eisen stelde aan de muzikanten van zijn tijd. De ingewikkelde meerstemmigheid en het technisch kunnen van de eerste bundel bleek, hoe geniaal ook, iets te hoog gegrepen. Ook nu komen de concerten uit de Stravaganza op de luisteraar minder technisch, minder streng en minder geleerd over. Het geniale van Vivaldi’s kunnen ligt nu juist daarin dat ofschoon de vorm begrijpelijker en minder muzikaal gewicht heeft het allesbehalve saaie of simpele concerten zijn geworden. Integendeel: bij beluisteren blijken het rijk geornamenteerde concerten die door de opbouw en vorm waarin ze zijn gegoten alle ruimte laten voor de fantasie van de violist(e) en met name de continuospelers. De vereenvoudigde vorm en minder kunstige meerstemmigheid laat juist alle ruimte tot musiceer vreugde, virtuoos vioolspel en geeft aan de continuospelers (ondersteunende instrumentalisten, meestal in de baslijn) een bron van inspiratie en ruimte voor improvisatie.
Duidelijk moge zijn dat juist bij deze bundel concerten het inzicht van de violist in de barokke taal optimaal moet zijn, en dat de continuospelers hun zaakjes goed op een rijtje dienen te hebben in zake de aloude barokke kunst van de basso continuo, om maar eens een aspect te noemen. Rachel Podger is samen met Andrew Manze, Reinhard Goebel en Gunar Letzbor zonder enige twijfel te bestempelen als een der beste barokviolisten die het avontuur nooit uit de weg gaan en zich vol overgave storten op bekende of onbekende barokwerken. Mooi spel staat daarbij dan niet centraal, maar in de eerste plaats de uitdaging zoeken die de barok nu eenmaal stelt.
Rachel Podger blinkt wat mij betreft uit in dit soort concerten, en gaf mij opnieuw de kick zoals jaren geleden toen ik voor het eerst Reinhard Goebel hoorde in de muziek van Biber. Dat zij Vivaldi op zo’n heerlijk spontane, avontuurlijke lekker rauwe manier weet te brengen is voor mij in dit repertoire een ontdekking. Het Arte dei Suonatori ensemble waarmee zij hier is te horen bestaat uit jonge veelbelovende barokmusici. Wat mij betreft mogen ze nog vaker samen voor de microfoon staan; de speelvreugde, het enthousiasme spat ervan af, en van de continuospelers van dit stel lust ik wel pap: lekker onbezonnen…wat een fantasie…geweldig!
De opname werd door Channel Classics uitgebracht op gewone cd en SACD voor nagenoeg dezelfde prijs. De SACD versie klinkt nog fraaier dan de normale cd, met name de imponerende kracht van de instrumenten, het veel fraaiere en natuurlijkere timbre en de royale warmte die de normale cd gewoon mist ten opzichte van de SACD. Wilt u zich eens overtuigen hoe leuk en spannend Vivaldi kan klinken, of hoe overtuigend de verbering van de SACD is ten opzichte van de vertrouwde cd verdoeking: deze Rachel Podger op SACD!
