VOIVOD
Als er één band uniek te noemen is in de metalwereld is het wel het Canadese Voivod. Reeds 20 jaar is het kwartet actief en anno 2003 is men helemaal terug met – naar men zelf zegt – de beste bezetting ooit. Drummer Away (Michel Langevin) en gitarist Piggy (Denis D’Amour) zijn er al vanaf het begin bij. Oudgediende Snake (Denis Belanger) neemt na een een afwezigheid van 10 jaar (hij vertrok na The Outer Limits) weer de vocalen voor zijn rekening. Opmerkelijkste toevoeging aan de line-up is echter ex-Metallica/Flotsam & Jetsam bassist Jason Newsted die in zijn nieuwe rol als Jasonic door het leven gaat. Newsted is natuurlijk altijd een verdienstelijk bassist geweest en zijn toetreding tot Voivod komt voort uit een al bijna 20-jarige vriendschap met de band.
Een schitterende line-up op papier wil nog niet altijd zeggen een geweldig resultaat in de praktijk. Echter, na beluistering van dit - inmiddels dertiende - album is de conclusie gerechtvaardigd dat dit wel degelijk een ijzersterke bezetting is. Hoewel dit misschien niet de beste Voivod-cd is, wordt op Voivod wel uitermate goed gemusiceerd. En strakker dan voorheen. Het is altijd weer afwachten hoe deze Canadezen klinken, maar het blijft altijd herkenbaar. De eerste albums War And Pain en Rrrööaaarrr waren behoorlijk chaotische – maar wel originele – punk/thrash uitspattingen. Killing Technology uit 1987 heeft inmiddels een cult-status door de nog altijd unieke progressieve thrash-sound. Deze sound werd nog iets uitgebalanceerder gepresenteerd op Dimension: Hatross, door velen nog steeds beschouwd als een van de hoogtepunten uit de Voivod-geschiedenis.
De titels (Nothingface, Angel Rat) die hierna verschenen waren allemaal wat toegankelijker, maar zeker niet slecht en nog altijd typisch Voivod. Na reedsgenoemde The Outer Limits vertrok niet alleen Snake, maar ook bassist Blacky. Away en Piggy recruteerden bassist/vocalist Eric Forrest en men ging als trio verder. Het eerste album met deze line-up was Negatron (1995) en liet een zeer agressief – maar o zo typisch Voivod – geluid horen. Forrest klonk niet als Snake, maar zijn stem paste voortreffelijk bij de band. Knappe prestatie. Het navolgende Phobos (1997) lag enigszins in dezelfde lijn en was het laatste echte studio-album. Hierna volgden nog de bits-and-pieces release Kronik (1999) en een live-cd Voivod Lives in 2000.
Hoe is Voivod te categoriseren? Bij de eerste tonen leek het op een enigszins “gewone” rockplaat maar daarvan kan bij deze drie Canadezen en een Amerikaan nooit sprake zijn. Het is ook geen knalharde schijf geworden. En het is ook zeker geen sellout. Nee, ik denk dat dit een zeer evenwichtige cd is geworden die steeds beter wordt naarmate je hem vaker beluistert. Dit geldt eigenlijk voor alle Voivod releases. Het kwartet zou hiermee wel eens nieuwe zieltjes kunnen gaan winnen, terwijl de huidige aanhangers met een gerust hart naar de cd-winkel kunnen gaan. Voivod is en blijft een unieke band en ik hoop dat we lang van ze mogen blijven genieten.
Over de cd :
13 tracks
65:39
