Accuphase DP-77 SACD/CD-speler - De koning is dood, lang leve de koning
Afgelopen week heb ik onrustig geslapen. U kent ze vast wel, van die nachten waarbij je de kerkklok regelmatig hoort slaan, de uren slechts langzaam weg willen tikken en de kat van de buren weer eens een vriendinnetje denkt te hebben gevonden. Echt heerlijk allemaal... Toch slaap ik normaal gesproken als een roos. Hier is dus wat anders aan de hand.
Eigenlijk is het allemaal begonnen na een gemaakte afspraak met importeur Paul Hattink van Music2. Op zich niets bijzonders ware het niet dat Paul nog niet zo lang geleden het importeurschap van het roemruchte Japanse merk Accuphase heeft overgenomen van de ter ziele gegane importeur Amroh, van oudsher de Nederlandse vertegenwoordiger van dit Japanse merk.
Na met elkaar te hebben kennisgemaakt is een afspraak vrij snel gemaakt en word ik in staat gesteld een product te bespreken wat eigenlijk al een poosje hoog op mijn verlanglijstje staat. De Accuphase DP-77 Super Audio CD-speler. Volgens insiders één der allerbeste SACD-speler van dit moment! Me dunkt hoor ik u al brommen, met een prijs van maar liefst EUR 10.500,- is het een zeer serieus apparaat en mag je ook heel wat verwachten. Ik zal dan ook mijn strengste eisen aan de dag leggen om het apparaat grondig aan de tand te voelen.
Voor diegenen die Accuphase niet zo goed kennen; het merk is eigenlijk de vaandeldrager van de Japanse high-end. Het is de oosterse tegenhanger van Amerikaanse supermerken als o.a. Mark Levinson en Spectral. De laatste jaren heeft het een wat kwijnend bestaan geleid in Nederland. Weinig reclame, praktisch nergens getest en een tamelijk passieve importeur waren zijn deel. Niet verdiend denk ik zo want dat de naam Accuphase echt ergens voor staat heb ik aan den lijve ondervonden.
Voor een laatste keer dat ik dit merk serieus heb beluisterd moet ik alweer terug naar begin jaren negentig. Bij een winkel in Den Bosch stonden de gigantische M-1000 monoblokken (1000 Watt per kanaal continu vermogen!) naar ik meen op een paartje Quadral Titan luidsprekers aangesloten. De eigenaar vertelde mij toen dat hij deze zware jongens niet tegelijkertijd mocht inschakelen omdat anders de stoppen om zijn oren zouden vliegen. Overdreven of niet deze superzware mastodonten wisten toen grote indruk op mij te maken. Enorme controle, een fabelachtige dynamiek en een heel precies gedefineerd stereobeeld zijn de zaken die mij na al die jaren nog helder voor de geest staan. Wat ik mij vooral nog heel goed herinner is dat bij het einde van ‘Amuseum’ van de Sheffield lab CD van James Newton Howard & friends de grote wattmeters meer als 800 watt piekvermogen aangaven!! En dat zonder een spoor van compressie of andere nare verschijnselen.
Terug nu met beide voeten weer op aarde voor het onderwerp van deze bespreking, de Accuphase DP-77.
Halverwege april is dan eindelijk de dag gekomen dat er een grote en zware kartonnen doos bij mij thuis wordt bezorgd. Importeur Paul Hattink neemt uitgebreid de tijd om een en ander uit de doeken te doen en al snel raken we stevig aan de praat en discussieren over allerhande onderwerpen betreffende onze hobby zoals onder andere meerkanaalsgeluid, CD versus SACD maar vooral over Accuphase want dat blijkt al snel één van de grote liefdes van Paul te zijn. Na alle uitleg over de bijzonderheden van het product laat hij mij alleen met de grote doos en het praktisch gloednieuwe product.
Allereerst plaats ik de doos voorzichtig op de grond en voel meteen dat het hier om een echt zware jongen gaat. Tsjonge, wat is dat ding zwaar zeg. 23kg staat er op de doos en dat is niet mis voor slechts alleen een CD-speler, pardon SACD-speler.
Na de beide grote kleppen opzij de hebben geduwd ontwaar ik een zorgvuldig ingepakt apparaat. Om de speler zelf bevindt zich een zachte, witte hoes van een zachte stof die het apparaat beschermt tegen (kleine) krassen. Tussen de vele ingenieus gevouwen kartonnen vakjes en klepjes kom ik een standaard netsnoer, een interlink met vergulde aansluitingen en natuurlijk een afstandsbediening tegen. Deze zit in eenzelfde hoes als de speler zelf en direct valt op dat het hier om een heus massief aluminium exemplaar gaat. Het ding is lekker zwaar en ligt uitstekend in de hand. Alle druktoetsen zijn voldoende groot, logisch geordend en hebben een precies drukpunt. Buiten de standaard functies zoals directe titelkeuze valt de volumeregelaar op. Met zijn onderverdeling in 60 stappen van één decibel geeft hij in goede ondersteuning bij het nauwkeurig afregelen van de per CD erg varierende volumeniveau’s. Nieuw voor mij is de mogelijkheid tussen CD en SACD weergave om te schakelen. Deze DP-77 is namelijk de allereerste Super Audio CD-speler die mijn nederige stulpje betreed en dan meteen wat voor één!
Nu is de speler zelf aan de beurt en met hulp van mijn eveneens met het audio virus besmette vrouw (ja, ik prijs mij zeer gelukkig!) die de doos tegenhoudt, til ik met vereende krachten het apparaat uit de doos en plaats deze voorzichtig op de eettafel. Fluks de hoes eraf en voor de eerste keer sinds vele jaren sta ik weer oog en oog met een echt Accuphase product.
Mijn ogen glijden begerig langs de ronde en vloeiende vormen en ik word getroffen door de prachtige solide bouwwijze welke maar weinig met de gangbare standaard consumenten apparatuur van doen heeft. Het twee(!) centimeter dikke massief aluminium front straalt robuustheid en vertrouwen uit. De kleur van het apparaat is Champagne gold, iets wat bij een Accuphase net zo normaal is als Maggi in de soep of boter bij de vis. Of deze kleurstelling mooi is zal voor iedere persoon anders zijn, indrukwekkend is het zeker.
De bedieningsknoppen bedienen ook hier weer uiterst precies en eigenlijk valt vooral op dat alles nu eens werkt zoals het behoort te werken en daar kunnen veel concurrenten een puntje aan zuigen. Ook de behuizing zelf is zo solide dat het als pantser in een tank niet zou misstaan. De boven-, onder- en zijkanten zitten zeer precies in elkaar. De coating van het plaatwerk voelt trouwens heel bijzonder een beetje zacht en rubberachtig aan net zoals eigenlijk het hele product precies de juiste ‘feel’ heeft. Heel bijzonder en fraai.
Wanneer ik aan de achterzijde ben aangekomen zie ik dat op alle cinch bussen netjes een kunstof hulsje is geplaatst ter bescherming tegen beschadigingen tijdens transport en tegen vuil en ander ongerief. Oog voor detail dus. Naast de cinch verbindingen is ook gebalanceerd aansluiten middels XLR connectoren mogelijk wat de kwaliteit nog verder kan doen toenemen. De Accuphase is standaard al ruim voorzien van digitale in- en uitgangen. Coaxiaal via cinch en optisch via Toslink zijn standaard maar zijn met de optionele uitbreidingsmodules nog verder uit te breiden met Coaxiaal via BNC en ST en High Speed digitale verbindingen voor de allerhoogste kwaliteit voor het geval de DP-77 wordt aangesloten en doorgelust aan andere digitale bronnen. Vermeldenswaardig is nog dat de speler ondanks de meerkanaals rage ook nog gewoon ‘ouderwets’over twee kanalen beschikt.
Aan het eind van mijn verkenningstocht besluit ik een blik in het binnenwerk te werpen. Hier wordt de uitstekende indruk van de buitenzijde naadloos voortgezet. Een strikt gescheiden opbouw verdeeld over drie compartimenten is wat hier meteen opvalt.
Van links naar rechts. Het eerste compartiment achter de aan/uit schakelaar is toebedeeld aan de analoge elektronica en de vierdubbele(!) Delta Sigma D/A converters waarmee Accuphase in de voorste gelederen meedoet qua laatste stand van de techniek. Sampling waardes van 2.8224 mHz/1-bit en 192 kHz/24-bit spreken hierin voor zich. Hierboven vermelde ik al dat de speler beschikt over maar liefst 4 Delta Sigma D/A converters. Deze zijn in een parallelle configuratie opgestelt. Hiermee bereikt Accuphase dat de conversiefouten van iedere aparte converter zichzelf praktisch opheft wat resulteert in een flinke verbetering op alle fronten zoals minder ruis, een groter dynamisch bereik, lagere vervorming en een grotere lineariteit.
Als ik mijn aandacht richt op het middelste compartiment zie ik een fraai loopwerk voorzien van een laserunit met enkelvoudige lens maar wel geschikt voor uitlezing van zowel CD als SACD. De lade is erg degelijk van constructie en glijdt over twee stalen stangen statig en zijdezacht naar buiten. Zo hoort het! Achter het loopwerk bevinden zich de twee forse trafo’s die zo zwaar zo groot en sterk zijn dat ze ook in een beetje versterker niet uit de toom zouden vallen. Deze twee giganten zorgen met hun vele gescheiden wikkelingen ervoor dat alles netjes gescheiden van stroom wordt voorzien.
Als laatste ontwaar ik in het meest rechtse compartiment het uiterst precieze anti jitter circuit met daarachter de ruimte die plaats bied aan de twee uitbreidingsmodules. De prijzen voor deze jongens zijn niet mals en lopen uiteen van EUR 460,- voor de HPC coaxiale BNC ingangs module tot EUR 1.530,- voor de High Speed ingangsmodule. Omdat er geen andere Accuphase producten in deze bespreking zijn meegenomen kan ik helaas geen mening of oordeel over de werking van deze opties geven.
