Serart – Serart

Serart is het samenwerkingsverband tussen System Of A Down-zanger Serj Tankian en de Turks-Armeense avantgarde multi-instrumentalist/folkzanger Arto Tunc Boyaciyan. Een hele mond vol voor slechts twee mensen, maar we hebben hier dan ook niet zomaar het “zoveelste ceedeetje” in handen.

Nee, Serart is bijzonder te noemen en niet alleen door de op het eerste gezicht/gehoor vreemde combinatie van muzikale bronnen. Tankian is natuurlijk vooral bekend als frontman van System Of a Down, maar hij laat zich even vaak gelden als spreekbuis voor de onderdrukten van deze wereld en dan met name de Armeense bevolking. Een geengageerd baasje zogezegd dat verder kijkt dan zijn metalneus lang is. Over die andere meneer is mij niet zoveel bekend, maar dat heb ik wel met meer folkzangers van heinde en ver. Ik heb de cd dan ook ondergaan zonder wat voor verwachtingspatroon dan ook.  En ik was aangenaam verrast.

Een idee om reeds een aardige indruk te krijgen van deze muzikale mengelmoes is het afspelen van de bijgeleverde dvd Sun Angle Calculator. Hierop staat namelijk een visuele presentatie van de cd. Concreet houdt dit in dat de kijker/luisteraar wordt overrompeld met een kleurrijk spectrum aan beelden van over de hele wereld. Balinese danseressen worden afgewisseld met Einstein en paardebloemen met oprukkende tanks. In een tijdsbestek van een klein kwartier krijg je aaneengesloten fragmenten van alle nummers te horen. Eigenlijk een soort resumé dus.

Goed, de muziek dan. Intro begint en doet me een beetje denken aan de muziek uit de film Requiem For A dream. In track 14 (Facing The Plastic) komt ditzelfde muzikale thema overigens terug. Het navolgende (hoe toevallig) Cinema gaat lekker swingend van start met een jungleritme. Gecombineerd met traditionele zang en instrumenten, de stem van Tankian én Japanse invloeden levert dit een zeer interessant en smaakvol resultaat op. Origineel is het in ieder geval. Eigenlijk is het hele album een experiment en dit levert zowel echte nummers (Narina) als intermezzo’s (Love Is The Peace) op, wat wel vaker het geval is met experimentele albums. The Walking Xperiment is inderdaad experimenteel met ingetogen zang en opzwepend ritme. Leave Melody Counting Fear gaat van start met een mooie zanglijn en wordt dan weer ondersteund door een beat die je eigenlijk niet verwacht. Zo staat deze hele cd vol met verrassingen. Niet alles is even boeiend natuurlijk, maar over het geheel genomen is dit een zeer originele cd waarop heel veel te ontdekken valt. Geestverruimend naarmate je Serart  vaker beluistert. Het wordt in ieder geval nooit saai.

Samenvattend kan ik alleen maar lovend zijn over dit initiatief. System Of A Down-fans zullen wellicht teleurgesteld zijn, maar die kunnen heus wel alternatieven verzinnen. Luisteraars/lezers die open staan voor uiteenlopende soorten muziek kunnen heel veel plezier aan Serart beleven. De originaliteitprijs hebben ze wat mij betreft reeds binnen.