Adult - Anxiety Always
Alsof het nooit bestaan heeft, wordt het wiel in de popmuziek telkens weer opnieuw uitgevonden. Veel “nieuwe” stromingen bestaan feitelijk uit het teruggrijpen naar eerdere genres, deze kopieren, omvormen en uiteindelijk bekrachtigen tot iets eigentijds. Maar waar het epigonisme eerst nog beperkt bleef tot één stroming, de laatste jaren is het “copy/cut and paste” pas echt losgeslagen. Tegenwoordig moet een heel decennium er aan geloven: de jaren tachtig.
Een van de interessantste loten aan de boom van deze renaissance is de electro. Destijds gehaat, nu omarmd door de hippe elite. Dat gebeurt ook bij Adam Miller en Nicola Kuperus -husband and wife-, oftewel Adult uit Detroit. Ze combineren de synthesizer klanken uit de electro met een punkattitude. Op hun tweede album Anxiety Always, uitgebracht op hun eigen label, beschrijven ze het volgende hoofdstuk uit hun merkwaardige universum. Gebruikmakend van het typische electro-idioom, basgitaar en een niet al te toonvaste stem, brengt Adult in 10 nummers met Anxiety Always een ode aan diverse elementen uit de eighties te berde.
Aan de ene kant van de electrohype heb je de poppy versie met belangrijkste vertegenwoordiger Felix the Housecat. Adult met hun repeterende kale beats, handclaps, inktzwarte sfeer en een ronduit militant geluid voegt zich echter in het duistere straatje van the Chicks on Speed en Miss Kittin. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ook bij Adult een zangeres de teksten voor rekening neemt.
Toch voert in deze donkere ambiance humor de boventoon, in zowel muzikaal als tekstueel opzicht. Weliswaar eentje van de meer zwartgallige soort, maar toch. In Blank Eyed, Nose Bleed, declameert Kuperus: “I’m coming to get you / I’m coming to find you / say hello to your new best friend” en later: “wouldn’t it be nice / to go to a party / and be the only one there.”
Niet alleen de muziek, die toch onmiskenbaar als jaren tachtig is te duiden, maar het hele pakket wat Adult gebruikt, lijkt typisch “early eighties”. Kuperus lijkt met haar teksten, schelden naar en jennen van het publiek een wedergeboorte van Lydia Lunch, intellectueel enfant terrible van toen (waar is ze?). Belangrijkste element is toch wel hun punkideologie. Adult hervormd naar goed gebruik ook dit gedachtengoed naar eigen inzicht en dat is in teksten, muziek, optredens en do-it-yourselfmentaliteit goed te merken. Daar kunnen Blink 182 en al die andere Green Day kopieen nog wat van leren. De punk is dood, lang leve de punk!
Over de CD :
10 tracks, speelduur 42:33
label: ERSATZ AUDIO, website: www.ersatzaudio.com
