In de voorbije jaren heeft Dynaudio zijn pijlen vooral gericht op het hogere segment, met de nostalgische Heritage Special, de zeer gewaardeerde Evoke-reeks, de Contour i-familie en de luxueuze Confidence-lijn. Met de goedkopere Emit-luidsprekers hebben de Denen echter eindelijk weer snoepgoed voor het instapsegment. Uitstekend nieuws voor muziekliefhebbers die hun luisterbudget willen omzetten in maximaal luisterplezier?
Dynaudio Emit
De doelstelling van Dynaudio was om met Emit een luidsprekerreeks te ontwikkelen die zeer competitief zou zijn op vlak van geluidskwaliteit, onder meer door leentjebuur te spelen bij duurdere Dynaudio-modellen. Het zijn zeker geen echte budgetmodellen, dus, maar al betere audio onder het motto ‘Hi-fi starts with Emit’.
Het Deense merk blijft daarbij helemaal zichzelf, zelfs in dit toegankelijk geprijsde segment. Een modern industrieel design zal altijd een speerpunt zijn voor Dynaudio, en op technisch vlak zijn de Emit-speakers via een uitgesponnen ontwerpproces tot stand gekomen. Meetsessies in de immense Jupiter-kamer in Skanderborg konden daarbij niet ontbreken.
De Emit 20 die we hier bekijken is heel schappelijk geprijsd. Aan 475 euro per stuk (of 950 euro per paar) stelt deze grotere boekenplankspeaker zich zelfs behoorlijk competitief op. Een aantal van zijn directe rivalen is net iets duurder. Zelf zouden we nooit aanraden dat je een beslissing over een speaker laat afhangen van enkele tientallen euro’s meer of minder, maar in dit geval kan het eventuele prijsverschil misschien wel een welkome bonus zijn. De nieuwe Emits zijn trouwens de opvolgers van de succesvolle Emit M-speakers die alweer in 2015 gepresenteerd werden.
Afgewerkt op onverwacht hoog niveau
We krijgen van Dynaudio de walnooteditie van de Emit 20 opgestuurd. Zijn we daar rouwig om? Absoluut niet. Het is net weer anders omdat de MDF-kast niet bekleed is met donkere houtfineer, maar er wel zo uitziet. Het is een laminaat afwerking en de voorzijde bestaat uit een matzwart paneel. Zo’n contrast tussen een iets lichter hout en een baffle met een donkere tint hebben we de laatste tijd wel vaker gezien. Noem het maar de luidsprekerdesigntrend van 2021, meteen veel punten waard in Scrabble.
Dynaudio heeft wel een van de fraaiste interpretaties van deze duotone-aanpak. De voorkant is niet zomaar een plank die tegen de behuizing is gegooid. Neen, hier is het voorpaneel boven- en onderaan afgeschuind – met een lichte boog. En dat zorgt dat de Emit 20 iets geraffineerds en chiques uitstraalt. Niet enkel functie, maar ook industrieel design stond duidelijk voorop. Zelfs als je er schuin op kijkt, ziet deze overgang er prima uit. Dat is belangrijk, want alleen in luisterruimtes vertoeven mensen uitsluitend in de punt van de stereodriehoek. Wie toch niet voor de walnootversie valt: er is een satijnwitte en een matzwarte uitvoering van de Emits beschikbaar.
Wanneer we in onze zetel op een drietal meter afstand naar de speakers loeren, denken we meteen aan de duurdere modellen van het merk. Bij de Evoke, Contour i en andere ontwerpen is de afwerking ongetwijfeld nog meer premium. We hebben altijd met veel bewondering gekeken naar de luxueuze finish van de Special Forty-monitors bijvoorbeeld. Knap allemaal, maar ook deze betaalbare Dynaudio’s zien er best verleidelijk uit. Een uitschieter in het segment, als je het ons vraagt.
Past in een interieur
Het Emit 20-model wordt in de handel als een boekenplankspeaker omschreven, maar het is toch eerder een standmount of staanderspeaker. Door zijn iets grotere formaat ga je hem echt op stands of een groter meubel willen parkeren. Liefst op een zekere afstand van de muur, toch voor de beste prestaties.
In zijn klasse is het een zwaarder ding: 10,2 kg, het klinkt misschien niet veel, maar als je de Emit 20 optilt, piep je wel anders. Dat gewicht vertaalt zich wel naar een heel solide kast die heel trillingvrij lijkt te zijn. Dat is een echt pluspunt, onmisbaar om microdetail te kunnen waarnemen.
We houden wel van dit formaat van speaker. In een kleinere en zelfs een middelgrote woonkamer krijg je met een staanderspeaker vaak mooie muzikale prestaties. En dat zonder een overheersende aanwezigheid van speakers, zoals je met vloerstaanders toch gauw ervaart. Het is uiteraard wel een stukje schijn, want de totale voetafdruk van een standmount plus stand is eigenlijk niet bescheidener dan die van een vergelijkbare vloerstaander. Maar soit, het geeft de indruk minder plaats in te nemen – en dat is waar sommige mensen de voorkeur aan geven.
Een standmount kan ook minder een audiocompromis zijn dan je eerst denkt. Door hun grotere kastvolume klinken staanderspeakers vaak toch behoorlijk volwassen, met grotere laagextensie dan verwacht. Voor de kritische muziekliefhebber die droomt van grote zuilen maar ze niet mocht plaatsen leveren luidsprekers op dit formaat soms een uitweg.
Dynaudio geeft je nog andere keuzes die misschien beter bij jouw smaak passen. In het Emit-assortiment vind je naast de Emit 20 nog een compacte Emit 10 (die is dan wel eerder een boekenplankspeaker) en twee vloerstaanders: de Emit 30 en de Emit 50. Over de Emit 30 lees je trouwens binnenkort op deze site een review van collega Michael. En Dynaudio heeft surroundliefhebbers niet uit het oog verloren: de speakers zijn qua timbre gematcht en er is een Emit 25C-centerspeaker. En ja, subwoofers hebben de Denen ook, gewoon niet onder het Emit-label.
Met een vleugje high-end
Eens je voorbij het hedendaagse design kijkt, zie je een aantal zaken die zeer herkenbaar overkomen. Geen verrassing, want we wisten al dat er onderdelen uit hogere Dynaudio-modellen hun weg vonden naar de Emit 20. Die twee bronskleurige draadjes die links en rechts langs de tweeter lopen bijvoorbeeld. De speaker is voorzien van de Cerotar-tweeter. Die op zijn beurt een afgeleide is van de prestatiegerichte Esotar-tweeter in de Special Forty. Het is echt iets bijzonders, onder meer vanwege die twee draadjes maar ook door het gebruik van een heel zachte dome. Het is bijna doorzichtig, helemaal anders dan de metalen of harde tweeterconussen die je dikwijls ziet.
De hoofdreden dat Dynaudio een gecoate softdome tweeter gebruikt is dat deze volgens de fabrikant de minste kleuring geeft, en ook praktisch geen eigen massa heeft wat weer gecorrigeerd dient te worden. Hierdoor bespeur je van heel dichtbij door de tweeterdome heen iets dat de Denen de Hexis noemen. De Hexis zorgt voor een betere controle over resonanties, maar zorgt ook voor een meer lineaire frequentierespons door de interne luchtflow te controleren. In elk geval, zo’n softdometweeter zit echt in het DNA van Dynaudio.
Ook de midrange-driver in de Emit 20 is gebaseerd op Evoke-lijn, met gebruik van hetzelfde MSP-conusmateriaal. Bij de openingen in gleuf van de conus denk je meteen ‘echt Dynaudio’, maar echt opmerkelijk is wat je hier niet ziet: de driver bezit achteraan een controleverhogend motorsysteem met dubbele magneet – wat meteen verklaart waarom deze speaker de wijzer op de weegschaal iets meer naar rechts laat bewegen.
Vloeiend, groots, echt
De Emit 20-speakers maakten een blitzbezoek aan onze werkruimte, dus hebben we in een klein weekje heel geconcentreerd uren aan een stuk geluisterd. Dat deden we eerst met een set die opgesteld stond, bestaande uit de Marantz SACD 30n en de nCore-gebaseerde klasse D Model 30-versterker. Als bron gebruiken we een Bluesound Node van de laatste generatie, digitaal aangesloten op de Marantz-speler zodat we van die geweldige MMM DA-conversie kunnen profiteren terwijl we streamen via Roon. Een perfecte opstelling om de vele nieuwe releases te beluisteren die in de drukte van de afgelopen maanden net niet genoeg aandacht kregen.
De Emits zingen echt wel met deze Marantz-combo. Een tijdje geleden werden we via een podcast attent gemaakt op de muziek van Joan Armatrading, funky soul uit de jaren zeventig die nog altijd actueel klinkt. Haar ‘Cool Blue Stole My Heart’ – zo'n 30 jaar vóór de oprichting van de webwinkel geschreven – rolt fraai uit de Emit 20’s. Het is niet makkelijk om meteen te zeggen waar de speakers een specifieke nadruk op leggen, maar de hele performance klopt helemaal. Bij ‘Down to Zero’ op het terugblikalbum ‘Gold’ beginnen we snel te denken: hoe moeiteloos en weids. Armatradings stem en de slidegitaar die soleert hebben een tastbare, échte kwaliteit die je niet altijd ervaart bij oudere opnames. Mooie soundstaging ook.
Die ervaring van ‘ik luister hier naar iets live’ hebben we enorm bij ‘Springar’, een track op ‘Lokk’ van het Erlend Apnesh Trio. De folkse fiddle die bij sommige luidsprekermerken uit het geheel zou getild worden, is bij deze Emits veel meer een deel van een groter geheel. Het past bij de tegendraadse percussie die heel traditioneel aanvoelt. Dat is geen kritiek, veel mensen zullen hier net de voorkeur aan geven. Het maakt het luisteren heel stressvrij en onvermoeiend. Het is ook door de vederlichte toets dat de zomerse vioollijn in ‘Opening’ van ‘Far from the Madding Crowd’ van Craig Amstrong echt als een dartele vogel op je afkomt.
De specificaties van de Emit 20 én de duiding van de Dynaudio-vertegenwoordiger die de speakers overhandigde maken duidelijk dat je toch iets meer vermogen moet voorzien om ze aan te sturen. Dat is wel vaker zo bij staanderspeakers zoals deze. Het is nu ook niet dat je iets onmogelijk moet zoeken, maar kan zeker geen kwaad om wat hoger te mikken qua elektronica. Omdat de Emit 20’s al ‘echte’ hifi zijn, in de zin dat ze veel resolutie bieden, ga je snel merken dat die budgetversterker een matige DAC aan boord heeft. Kortom, laat je hierover adviseren in de winkel.
Met verve
Omdat we moeten toegeven dat de Marantz-combo toch wel duur is vergeleken met deze speakers, schakelen we na een tijd over op de analoge Primare i15-versterker met de Node als streamingbron en DAC, een systeem dat veel bereikbaarder is. De Primare is een bovendien een heel slank en compact toestel, wat samen met die elegante Emits een heel huiskamervriendelijke set oplevert. Er zijn natuurlijk heel wat andere combinaties mogelijk.
Dit Deens-Zweeds-huwelijk lusten we anders wel. Er komt veel aan bod, maar ’s avonds laat zetten we ‘Vulture Prince’ van de Pakistaanse Arooj Aftab (96/24 via Qobuz) op, terwijl buiten er een zee van water uit de hemel neerdaalt. Het is een heel fijn, intimistisch werk dat de zweverige stem van Aftab huwt met virtuoos vingerspel van de Braziliaanse gitaarspeelster Badi Assad. Spaarzame composities zijn het, waarbij je aandacht volledig gaat naar de stem en de gitaar. De Emit 20 zet het heel coherent neer, levensecht. Kleuring zal er vast zijn, maar het voelt zo niet aan.
Al dwalend door een lange playlist van testtracks en nieuwe releases, ontdekken we dat de Emit 20 echt kan rocken. Knap bijvoorbeeld hoe de Deense weergevers de onstuitbare energie en enthousiasme van Tom Petty and the Heartbreakers op ‘Angel Dream’ (96/24 via Qobuz) overbrengen. Dit is een heruitgave van de soundtrack die hij in 1996 schreef voor ‘She’s the One’, een romcom met Jennifer Aniston en Cameron Diaz die je wellicht al vergeten bent. Het is niet zomaar een rerelease, maar een herwerking ter ere van Record Store Day en met onuitgebrachte tracks (het meeslepende ‘105 Degrees’ is zo eentje, met een aanstekelijke orgellijn) die mooi passen bij het Wildflowers-repertoire. Zeker het beluisteren waard is als je fan bent van deze muzikant, maar anders ook. Die pure authenticiteit die de Emits hier overbrengen, daar houden we wel van.
Elektronische muziek? Dat doen deze Dynaudio’s met verve. Regelmatig kijken we op van de basextensie die uit de Emit 20-speakers rolt. Bassen klinken energiek en vol, zonder te dominant te worden als je het volume hoog zet. De baspoort achteraan is duidelijk goed ontworpen, van die blazende bijgeluiden kunnen we niet waarnemen. We zouden wel aanraden om de Emit 20 op een zekere afstand van een muur of hoek te plaatsen, dan heb je de beste balans.
Ook bij ‘Can’t Be’, een sfeervolle, licht verteerbare samenwerking tussen Agnes Obel en een van onze favoriete Franse technoproducers, Rone, zijn twee sleutelelementen – laag en controle – aanwezig. Niet dat in deze track echt diepe bassen voorkomen, maar we noteren wel dat de Emits de teugels net genoeg in handen houden zodat het ritmisch strak blijft zonder te droog of afstandelijk te worden. ‘Dawan’ en ‘Laminar Flow’ op ‘LP5’ (44,1/24 via Qobuz) van Sascha Ring aka Apparat bevestigen dat dit evengoed een genre is dat de Emit 20’s echt lusten. Niet alleen omdat de snelle beats bij Dawan perfect wordt neergezet, ook omdat die hoge klokgeluiden glashelder en kamerbreed op ons afkomen. Ring verwerkt vaak een volledig instrumentenmuseum in zijn cresendozoekende nummers, incluis bij dit nummer. Strijkers duiken op en verdwijnen, een bluesgitaar springt even naar voren, de wat nasale stem van Ring zweeft er doorheen. Het zou een brij kunnen zijn die je koud laat, maar op de Dynaudio’s is het een opzwepende soundscape zoals het bedoeld is. En misschien is wel een korte samenvatting van wat we hier ervaren: capabele, moderne speakers die je beroeren.
Conclusie
De Emit 20’s zijn helemaal trouw aan de Dynaudio-naam. Het zijn betaalbare speakers die je echt laten proeven van wat je ervaart bij de high-end modellen van de Denen. En niet op een manier dat je wrang denkt ‘had ik maar meer geld’. Neen, het zijn topspeakers in hun prijsklasse die iets heel moeilijks kunnen: resolutie bieden én toch heel ontspannen zijn om naar te luisteren. Dat maakt ze speakers die je voor dat je het weet tien jaar in huis hebt staan.
De Emit 20’s zijn geweldige rockers, technohelden ook, maar evenzeer geschikt voor het fijnere werk. Een van de beste keuzes die je hebt om een meeslepende, authentieke muziekbeleving naar je woonkamer te brengen zonder hem overhoop te zetten.
Dynaudio Emit 20
475 euro | www.dynaudio.com
Beoordeling 4,5 op 5
Dynaudio 2-wegs staanderspeaker
Gevoeligheid: 86 dB
Nominale impedantie: 6 Ohm
Crossover: 3.800 Hz
Gewicht: 10,32 kilo
Afmetingen 20,5 x 37 x 31,15 centimeter
