Digitale muziekspelers zijn als sushi: je houdt ervan of het zegt je echt niets. In ieder geval is zo'n speler een manier om overal naar muziek te luisteren. Zonder gestoord te worden door meldingen of telefoontjes van je neef met weer wat IT-problemen. Maar kan zo'n DAP ook wel high-end zijn? Met de N8II zegt Cayin niet enkel volmondig 'ja' – het merk legt de lat aanzienlijk hoger. Een groot formaat en een buizentrap maken deze speler bijzonder. Zelfs vergeleken met ambitieuze rivalen van Astell & Kern of FiiO.
Eerst dit: als je op zoek bent naar een hedendaagse iPod om onderweg te luisteren of voor bij het sporten, dan is de N8II wellicht niet helemaal wat je zoekt. De fabrikant noemt dit een referentiespeler, daarbij verwijzend naar de techniek en indrukwekkende specificaties. Net als de FiiO M17 die we een tijdje geleden getest hebben, is deze Cayin-speler wel behoorlijk… euh, ‘flink’ qua omvang en constructie. Het is dan ook het vlaggenschip van het bedrijf en voorzien van een groot OLED-scherm en heel wat vermogen. Dat wordt geleverd door een volledig gebalanceerde hoofdtelefoonversterker die desgewenst in klasse A of klasse AB functioneert. Naargelang je voorkeuren betrek je daar een buizentrap bij, op basis van een Korg Nutube 6P1-triode.
De ruime functionaliteit en nadruk op geluidskwaliteit maakt de N8II een echt vlaggenschip, te koop voor circa 3.500 euro. En ja, dit is een min of meer een vervolg op de Cayin N8. De nieuwe N8II ziet er echter heel wat anders uit en komt met andere specificaties.
Niet echt je nieuwe treinvriend
Het is natuurlijk niet onmogelijk om de 442-gram wegende N8II te gebruiken als je nieuwe pendelbuddy. In de doos zit zelfs een mooie case die dit scenario haalbaarder maakt. Maar ons gevoel is toch dat dit een toestel is dat vooral thuis zal worden gebruikt. Of misschien op kantoor of als je al zakenreizend in een hotelkamer beland. Het is namelijk echt wel Serieuze Hi-Fi, met verdiende hoofdletters, voorzien met veel waardevolle functies.
Je kunt de N8II bijvoorbeeld inzetten als netwerktransport bij een externe DAC. Of als externe DA-converter voor je laptop. Of nog anders: als bronapparaat dat analoog of digitaal verbonden is met een muzieksysteem met luidsprekers. Kortom, je kunt met dit ding veel kanten uit. Maar de rol die op zijn lijf is geschreven, is uiteraard die van high-end muziekspeler die nagenoeg alle hoofdtelefoons en in-ears in je collectie aan kan sturen.
Volledig Android
De meeste muziekspelers draaien Android. Of toch een vorm van Android. Naargelang het merk wordt er wel meer gesleuteld aan de software. Sommige verkiezen om een afgeslankte versie te gebruiken, waarbij de diensten van Google afwezig zijn. Op die spelers kun je enkel apps installeren die door de fabrikant beschikbaar worden gesteld. De Google Play Store is er immers niet op deze toestellen.
Cayin kiest voor een andere aanpak. De N8II draait wél een volledige Android, versie 9.0, met daarbij optimalisaties op audiovlak. Een belangrijke is een softwaretweak die ervoor zorgt dat alle audio-apps die hi-resaudio kunnen afspelen, die kwaliteit ook echt doorgeven aan de DAC. Standaard doet Android dat namelijk niet en wordt alles teruggebracht naar iets beter dan cd-kwaliteit.
Je kunt dus nagenoeg alles wat op je smartphone draait ook op de N8II installeren. Incluis social apps als Whatsapp en Facebook of de app van je favoriete nieuwssite. Het kan, maar of je het wel zou moeten doen? Dat is een andere vraag. Dé grote aantrekking van een hoogwaardige speler is meer dan enkel de geboden geluidskwaliteit. Het is ook de toewijding aan het audiogebeuren, het pure. Hou het dus liever bij de apps van je favoriete streamingdienst of de aanwezige mediaspeler. En dan blijf je gespaard van de twee dozijn meldingen van die Whatsapp-groep van de collega’s die altijd net binnenrollen als je helemaal opgaat in een gitaarsolo.
Eigen muziekbestanden eerst
Heel wat DAP-eigenaars verkiezen om naar muziekbestanden te luisteren. Dat is tegenwoordig oldschool te noemen. Toch snappen we het: geen gedoe met wegvallend WiFi en ook een betrouwbare kwaliteit. De N8II bezit zelfs 128 GB geheugen, uitbreidbaar via een microSD-kaartje. Wij stopten er bijvoorbeeld eentje van 512 GB in de speler, wat heel snel geïndexeerd werd. Als je muziekbestanden zowel op de interne opslag als een kaartje staat, wordt alle muziek als één collectie gepresenteerd.
Zoals gezegd kun je op dit toestel de app van Qobuz, Tidal of een andere streamingdienst installeren. Ook om je eigen bestanden te beluisteren kun je gerust een app naar eigen keuze installeren. Dat hoeft echter niet per se, want de aanwezige Cayin-mediaspeler is best goed. Niet alleen worden albums en artiesten fraai gepresenteerd, er zitten veel leuke opties bij. De app downloadt bijvoorbeeld ontbrekende covers en lyrics. Ook gapless audio wordt ondersteund en er zijn uitgebreide equalizermogelijkheden. De app zorgt er bovendien voor dat coverart en mediaknoppen op het vergrendelscherm getoond worden. Al heb je natuurlijk ook de hardwaretoetsen aan de zijkant om snel naar de volgende track te springen.
In de Cayin-app ontdek je heel wat bijkomende audio-opties. Zo kun je instellen dat een aangesloten externe DAC via USB echt bitperfect streams aangeleverd krijgt. Als je inderdaad de N8II als netwerktransport gebruikt voor een andere DA-converter, krijg je ook weer een reeks opties (onder meer te maken met DSD) gepresenteerd.
Naast de goede gebruikservaring die de mediaspeler biedt, zijn het deze extra opties die toch wel interessant zijn. Die zekerheid dat je een externe DAC de juiste stream kunt aanleveren, dat heb je niet altijd bij DAP’s. Tegelijkertijd is er qua gebruiksvriendelijkheid wel een goede balans gevonden. Gewoon muziek afspelen kan, die extra functies vallen je niet lastig.
Onbeschaamd luxueus
De 5-inch AMOLED-scherm is de letterlijke blikvanger van de N8II. Het neemt bijna heel de voorkant in beslag, op een bredere balk net onder de display. Daar is een lichtgevende cirkel aangebracht dat dubbelt als terug-knop bij het navigeren door menu’s. Laat je een vinger er langer op rusten, dan ga je terug naar het hoofdscherm. De bediening wordt ook aangevuld met een viertal fysieke knoppen aan de zijkant. Ook handig, want zo kun je op de tast bijvoorbeeld naar een volgende track springen zonder de speler uit je jaszak te halen.
Bovenaan het toestel is er een grotere, gekartelde draaiknop die – uiteraard – het volume regelt. Chique of net wat kitsch, dat hang van je smaak af. Het past wel bij de pikzwarte speler, vinden we. Deze (analoge) volumeknop is ook verzonken gemonteerd zodat je hem minder gauw per ongeluk verdraait. Voor ons mocht het net iets meer weerstand bieden bij het draaien, maar dat is een detailkritiek.
DAP’s hebben wel vaker een outspoken ontwerp. Zeker high-end modellen ga je niet per abuis voor een smartphone aanzien. Dat is ook hier het geval. De N8II is wat dikker en zwaarder, maar vooral wat hoekiger dan wat de norm is in smartphoneland. Het voelt echt als een stevig ‘beter’ audiotoestel aan. Je gaat ook niet gauw een iPhone of Samsung vinden met een lang venster aan de zijkant. Hier wel, en zo kun je het groene schijnsel van de Korg-triode bewonderen als hij ingeschakeld is.
Een handvol gebruiksscenario’s
We gaven het al aan: dit is niet zomaar een muziekspeler. Het kan vele rollen vervullen, incluis die van externe DAC voor een laptop. Zo’n duizelingwekkend aanbod aan mogelijkheden zijn we stilaan gewoon van spelers uit het hoogste segment. Maar toch, Cayin gaat hier echt voor een menukaart met veel nummertjes.
De veelzijdigheid weerspiegelt zich in een rits aansluitingen onder de N8II. Scenario nummer één – en wellicht precies waarvoor deze Cayin het vaakst zal gebruikt worden – is luisteren met de hoofdtelefoon. Dat kan via een klassieke 3,5-mm uitgang of een gebalanceerde 4,4 mm Pentaconn-aansluiting. Ga voor dat laatste als het kan, om zo meer vermogen beschikbaar te hebben om je dure headset optimaal aan te sturen. Het is ook de logische keuze, gegeven dat de N8II intern helemaal gebalanceerd is opgebouwd. Daarvoor zijn ook twee aparte DAC-chips voorzien.
Andere scenario’s zijn dan weer mogelijk dankzij de 3,5 mm uitgang. Die kan in analoge of digitale (optische) modus functioneren. De USB-C-poort is dan weer een manier om de speler te laden of te voorzien van muziekbestanden. Sluit je die USB-kabel aan op een computer of een netwerkspeler, dan kun je de N8II echter ook in DAC-modus zetten. Je speelt dan niet muziekbestanden af van de ingebouwde opslag of via een app, maar wel een stroom geleverd door dat brontoestel. Op deze manier kun je nagenoeg elke vorm van hi-resmateriaal aanleveren. Is gebruiksgemak op een bepaald moment belangrijker dan het nastreven van die hi-resweergaveketen? Dan kan de N8II werken als – we citeren even de fabrikant – een wireless DAC.
De N8II is trouwens ook de eerste compacte muziekspeler die we zagen met een mini-HDMI-poort. Niet om video naar een scherm te sturen, wel om via het superieure I2s-protocol een externe DAC optimaal te voorzien.
Een nieuwe DAC-naam
Over de interne opbouw van de N8II is heel wat te vertellen. Zo is het hogere gewicht van dit toestel niet enkel toe te schrijven aan de behuizing zelf. Ja, die is uit een steviger aluminium. Dat draagt zeker toe aan de 440 gram die de Cayin weegt. Als je een foto ziet van de interne opbouw van de speler, zie je echter ook dikkere tussenschotten. Die dienen om de verschillende onderdelen van elkaar te scheiden en zo interferentie te voorkomen. Zelfs bij een versterkingsgedeelte voor hoofdtelefoons is er interactie mogelijk met een digitaal luik.
Oorspronkelijk ging Cayin deze speler uitrusten met een AKM-DAC. Zoals bekend had de Japanse chipfabrikant in 2020 af te rekenen met een zware brand. Hierdoor was het voor Cayin (en heel wat andere audiomerken) onmogelijk om voldoende AKM-chips te bemachtigen. Het schakelde daarom om naar wat toen een gloednieuwe chipset was, de BD34301EKV van ROHM. Dat is een referentiechipset van een Japanse fabrikant die we zelf nog niet vaak zijn tegenkomen. Toch produceert ROHM nu al meer dan vijftig jaar chips. Onder mee Luxman gaat met dezelfde DAC hip aan de slag in zijn nieuwe D-07X. Ongewoon wel: als we wat meer over de BD34301KEV willen te weten komen, stuiten we op een white paper over hoe deze DA-converter uitdrukkelijk ontworpen werd om klassieke muziek juist weer te geven. Deze chip kan PCM tot 768 kHz en DSD tot 22,5792 MHz (DSD512) verwerken. Praktisch gezien spreek je nu over nagenoeg alle beschikbare hi-resmaterialen.
In de N8II zijn er twee van de ROHM DA-converters voorzien, een per kanaal. Hoe significant is nu die keuze voor ROHM-chips? Ongetwijfeld belangrijk, al moeten we er wel op wijzen dat hoe een toestel klinkt toch van meer afhangt dan enkel de DAC-chip die er geselecteerd werd. Dat is zeker hier het geval, want na elke BD34301EKV volgt een viervoudige versterkingsgedeelte en iets dat Cayin hun Timbre Circuit noemt. Het is hier dat die Korg-buizen hun rol spelen. Of niet, als je ze in solid-state-modus uitschakelt. Daarna volgt de analoge volumeregeling en een volledig discrete hoofdtelefoonversterker.
De N8II reageert ook heel soepel in het gebruik. Dat komt wellicht omdat Cayin voor een up-to-date chipplatform koos voor de software. Veel spelers opteren voor oudere chips, maar deze fabrikant ging voor een actuele Snapdragon 660 met ruim 6 GB geheugen (niet te verwarren met de 128 GB aan opslagruimte). Deze specificatie is niet zo belangrijk, behalve om aan te geven dat dit topmodel ook voor wat dit betreft goed uitgerust is.
Tweaken met een Zwitsers zakmes
Best uitdagend. Ja, dat is een toestel als de N8II echt wel om te testen. Nu hebben we de meeste scenario’s op z’n minst uitgeprobeerd, maar voor het echt lang luisteren concentreerden we ons op zijn DAP-functie. Muziekbestanden spelen vanaf de interne opslag voornamelijk, en daarnaast streaming via de Qobuz- en Apple Music-app. Die konden we immers probleemloos installeren op de Cayin.
Aangezien we de speler wat langer op bezoek hadden, hebben we ruim de kans gehad om hem uit te proberen met verschillende in-ears en hoofdtelefoons. Met de Sennheiser HD660 S2 en MrSpeakers Ether CX bijvoorbeeld, maar ook een tijdje met die magnifieke Yamaha YH-5000SE. Tegen het einde van de testperiode gingen we ook aan de slag met een Rai Penta’s van Meze Audio, fraaie in-ears die de sound die we kennen van de Empyrean en co naar een compacte weergever brengen.
Maar ook die pure DAP-functie gaf ons veel keuzes. Gebalanceerd of niet? Solid-state of met de tube-stage? Met de gewone P-modus of de krachtige P+-outputoptie (waarbij de voltage verhoogd wordt)? Klasse A of klasse AB? En dan heb je natuurlijk nog een aantal filters en equalizermogelijkheden die allemaal ingrijpen op je bronmateriaal. Je merkt het al: dit is een toestel dat muziekliefhebbers beloond die echt op zoek zijn naar kleine maar mogelijk significante verschillen. Die tweakende types zullen wel blij zijn dat sommige van die keuzes echt wel hoorbare verschillen opleveren. Terwijl we het Athena-album van Sudan Archives afwerken (ALAC, 44,1 kHz/24-bit) met de Rai Penta’s, onderzoeken we de verschillen tussen de solid-state en tube-modi.
Het eerste is meteen een schot in de roos. ‘Pelicans In The Summer’ is in solid-state-modus krachtig en groots aangeleverd, met een mooi gevoel voor ruimtelijk. De achtergrond voelt wat ‘stiller’ aan, wat een nummer zoals deze strakker en intiemer doet aanvoelen. Tikken we op de knop ‘Tube’ – even vijf seconden voorverwarmen – dan komt het allemaal wat dichterbij. Een tikje meer helderheid bespeuren we ook, wat dan bij ‘Iceland Moss’ bijna een vinylgevoel geeft aan de track.
De tube-modus versterkte ook wel de ‘ik ben er bij’-gevoel als we luisteren naar ‘The Chopin Project: The Franchomme Legacy’ (ALAC, 96 kHz/24-bit) met Belgische celliste Camille Thomas. Het is een heel fraai album van Deutsche Grammophon, bijzonder omdat Thomas speelt op de goed bewaarde cello van Auguste Franchomme – de Franse muzikant waarvoor Chopin deze stukken schreef. Op de Meze’s worden we door de Cayin in de muziek ondergedompeld op intense wijze, waarbij we met de ogen dicht bijna de textuur van het geluid dat uit die oude cello komt zien. Bij de derde track, ’24 Preludes’ met een cellokwartet, is er dan weer een heel rijke luisterervaring waarbij de vier instrumenten op intrigerende wijze samenkomen. Dit album hebben we op de N8II al eens eerder beluisterd met het Yamaha-vlaggenschip, wat natuurlijk een heel andere ervaring opleverde. Iets minder intimistisch, vanwege het open design van de Japanse planar-magnetic-koptelefoon, maar wel nog natuurlijker. Wat vooral opviel is dat de N8II zich uitte als een bron die probleemloos zowel die wat gevoeligere in-ears uit de middenklasse als een hoofdtelefoon uit de topklasse kon aansturen.
Taaie hoofdtelefoons welkom
Dat deze Cayin het niet lastig vindt om een taaiere hoofdtelefoon aan te sturen? Dat blijkt als we de gesloten Beyerdynamic DT1990 insteken. Het is een door Customcans aangepaste versie zodat het gebalanceerd kan worden aangesloten, wat we ook prompt doen. Ook bij ‘Parsifal Suite’ (ALAC, 96 kHz/24-bit), een verzameling van enkel de muziekstukken uit Wagners opera en met Andrew Gourlay die het dirigentenstokje vasthoudt, schakelen we regelmatig van solid-state naar buizentrap.
Het is vooral in die eerste modus dat we nu blijven hangen om het vele microdetail en subtiele klanken tot ons te nemen. De klokken die in de verte luiden bij ‘III.Transformation’ bijvoorbeeld, met de grote hoorns die steeds luider bijtreden, om zo de spanning heel geslaagd over te brengen.
Als het orkest even uitbreekt, brengt de Cayin die pure kracht heel geslaagd over, net als de diepe texturen van de strijkers achteraf. We horen hier toch wel een heel competente DAC/versterkingscombinatie, met als bonus dat je inderdaad nog verschillende dingen kunt doen om wat je hoort figuurlijk te kruiden.
Ten slotte nemen we er de Sennheiser HD660 S2 bij, nog een hoofdtelefoon die wel wat eisen durft stellen aan de versterker. Dat is echter geen probleem voor de Cayin, merken we tijdens het luisteren naar de 2018-remaster van ’50 Words For Snow’ (44,1 KHz / 24-bit) van Kate Bush. Na de Stranger Things-hype over ‘Running Up The Hill’ was er weer veel interesse in deze lichtjes excentrieke Engelse, dit emotioneel werk is echter toch net iets anders. Met zijn dromerige en ingetogen nummers is het echt een album om ’s avonds laat met een hoofdtelefoon tot je toe te nemen. Met de N8II kan dat zeker: al vanaf de eerste windgeluiden waarmee sommige tracks beginnen, is er een ontspannen natuurlijkheid en rust aanwezig. De voorzichtige toetsaanslagen op de piano tijdens ‘Lake Tahoe’ bevestigen dat gevoel, met een sustain die heerlijk lang uitdooft.
De tube-modus maakte het net iets organischer en pakkender, maar dat is natuurlijk een smaakding. De Cayin-speler leverde bovendien keer op keer een heel ruimtelijke presentatie, vol detail maar ook niet overdreven analytisch. En dat maakte voor een luistersessie waarin je helemaal opgaat. En wat kun je meer wensen?
Conclusie
Met de N8II barst Cayin van de ambitie. Het prijskaartje positioneert de speler in de allerhoogste klasse. Gelukkig stellen het technische verhaal en de geboden features niet teleur – en is de geboden geluidskwaliteit van de hoogste plank. De N8II is in de basis een uitstekende mediaspeler met een unieke DAC en een tube-stage die echt iets bijdraagt. Ook op vlak van versterking kan het nagenoeg alles. Maar het kan, als je dat wenst, veel meer zijn dan een mediaspeler. Het mag een compact apparaat zijn, zijn veelzijdigheid is gigantisch.
Cayin N8II
3.599 euro | www.atube-highfidelity.nl
Beoordeling 4,5 op 5
