De HDB 630 is niet zomaar een nieuwe hoofdtelefoon van Sennheiser. Het is de eerste keer dat het 80-jarig bedrijf een draadloze koptelefoon bestempeld als echt ‘audiofiel’. Een aanvulling bij iconen als de HD 650 en HD 800, dus. Maakt het die belofte waar?
Bij de consumentenafdeling van Sennheiser delen ze hun hoofdtelefoons op veel manieren in, maar ze stoppen bepaalde modellen wel duidelijk in een ‘audiophile’ hoekje. Begrijpelijk, want modellen als de HD 800, HD 650 en natuurlijk de ultieme HE1 van 89.990 euro zijn nu eenmaal hoofdtelefoons met een ijzersterke reputatie onder hoofdtelefoonfans. Wat in dat rijtje echter ontbrak, was een draadloos model. ‘Audiofiel’ stond synoniem met ‘kabel’, toch bij deze gerespecteerde naam. Niet dat Sennheiser de enorme hype rond draadloos en noise-cancelling negeerde. De Momentum 4 Wireless bijvoorbeeld, geldt zelfs als een van de sterkste uitdagers van topmodellen zoals Sony’s WH-1000XM6 en Apples AirPods Max.
Toevallig of niet, net rond de 80ste verjaardag van het merk doet Sennheiser iets wat het lang afhield: een draadloze hoofdtelefoon uitbrengen die wél bij de andere audiofielen modellen mag staan. Het draagt zelfs de naam HDB 630, waardoor het in hetzelfde HD6xx-rijtje komt te staan als iconen zoals de HD 600 en HD 650 (en de nieuwste update, HD 660 S2). We gaan er even vanuit dat de ‘B’ die bij de ‘HD’ komt voor Bluetooth staat.
De HDB 630 kost net geen 500 euro, waarmee het voor een doorsnee consument in het premiumsegment terechtkomt. Maar de doelgroep lijkt toch iets anders dan die van populaire topmodellen zoals van Apple, Bose, JBL en Sony. Alles aan de nieuwe Sennheiser-koptelefoon wijst in de richting van hifi. Daarmee lijkt ook een uitdager voor draadloze koptelefoons van hifi-merken zoals Bowers & Wilkins, DALI en Focal. En dat zijn dan weer luxebeesten die vaak net wat hoger geprijsd zijn, in ruil voor betere audiotechnologie en weelderige afwerkingen. De HDB 630 is dus wel heel intrigerend gepositioneerd. En dan komt het ook met een reeks eigenschappen op de maat van de kritische luisteraar…
Vertrouwd chassis, andere invulling
Ondanks de HD 6xx-naam haalt de HDB 630 niet het bekende chassis van die familie boven. Vermoedelijk is deze niet geschikt voor de bijkomende elektronica en bediening die hoort bij een gesloten draadloze hoofdtelefoon. In de plaats haalde Sennheiser het superstrakke chassis van de Momentum 4 Wireless boven. Hierin werd aan elke kant een 42 mm dynamische driver geplaatst, die Sennheiser zelf bouwt in de Ierse fabriek die ook de allerduurste modellen assembleert. Intern werd er ook het nodige gedaan om deze drivers zo natuurlijk mogelijk te laten klinken, onder meer door het volume in de driverbehuizingen optimaal te benutten. Er is onder meer hard gewerkt om via net de juiste demping de tuning perfect te krijgen
Als je de HDB 630 naast de Momentum 4 Wireless beluistert, dan hoor je ook meteen het verschil. De nieuwe koptelefoon is heel wat vlakker getuned dan de M4W (en trouwens ook dan pakweg mainstream-opties van JBL en Sony). Wel is er naar goede Sennheiser-gewoonte meer nadruk op de hogere middenfrequenties, wat typisch een heel rijk klinkende weergave oplevert.
Comfort is een troef
De HDB 630 is er in één kleur: zwart. Wel met Y-vormige beugels in een matzilver, die op hun beurt overgaan in een hoofdband met zwart ersatzleder. Aan de buitenkant van de band dan, de binnenzijde is een zacht kunststof, gemakkelijk schoon te maken. Wel positief, aangezien dit deel misschien uren aan een stuk op je kruin rust. Het contrasterende kleurpalet en de vlakke behuizingen zorgen voor een moderne, gestroomlijnde look. Het ademt iets anders uit dan de weelderigheid dat je pakweg bij DALI of Focal vindt. Dat maakt de HDB 630 misschien dan ook net beter geschikt om bijvoorbeeld op kantoor op je hoofd te parkeren.
Het lagere gewicht (311 gram), de wattering aan de hoofdband en de dikkere oorkussens maken de HDB 630 heel comfortabel om te dragen. Heel hard drukt ‘em ook niet op je oren. Dat is een pluspunt, net als de materiaalkeuze voor de zachtere oorkussens. Het is een soort namaakleder dat heel zacht maar niet warm aanvoelt. Na een lange dag heb je altijd wel wat zweet aan de oren, maar bij deze Sennheiser valt het qua oorbroei echt wel mee. Dit is een hoofdtelefoon die je heel makkelijk een hele dag doordraagt. Wat misschien even belangrijk is, is dat je snel vergeet dat je hem draagt – waardoor je ook meer op de muziek gefocust bent.
Betere kwaliteit over draadloos verzekerd
Draadloze hoofdtelefoons worden minder gauw als ‘hifi’ bestempeld omdat ze Bluetooth gebruiken in plaats van zo’n gezellige kabel. Nu ja, gezellig zolang je er niet in verstrikt raakt als je snel opstaat om te reageren op de deurbel. Betere Bluetooth-codecs zorgen echter voor een hoogwaardigere transmissie van audio dan wat vroeger het geval is. Die codecs zijn ook waar betere Bluetooth-hoofdtelefoons graag mee uitpakken.
Hier wringt echter het schoentje: je mag een hoofdtelefoon uitbrengen met pakweg de aptX Adaptive-codec aan boord, als je smartphone of laptop het niet lust wordt er teruggeschakeld naar de SBC-codec die Philips meer dan 23 jaar geleden ontwikkelde. (En ja, SBC kan nog wel goed klinken als de bitrate hoog genoeg is, maar dat is vaak een black box bij telefoons). Heb je een mobiel toestel of computer uit het Apple-universum, dan ga je zeker niet met een aptX-codec kunnen luisteren. Ook Windows-machines bieden het zelden, terwijl het antwoord bij een Android-telefoon eerder een ‘wellicht wel’ dan ‘absoluut zeker’ is.
In plaats van je een hoofdtelefoon te verkopen en je zelf te laten uitzoeken hoe het zit met codec-ondersteuning op jouw brontoestel, levert Sennheiser gewoon de oplossing mee. Dit in de vorm van de eerder verschenen BTD 700-adapter. Het ziet er uit als een minuscule USB-stickje, maar eigenlijk is het een Bluetooth-adapter die je kunt insteken bij een telefoon, tablet of computer. De BTD 700 maakt automatisch connectie met de Sennheiser-hoofdtelefoon, waarna je muziek streamt met de aptX Adaptive code. Het lichtje op de adapter brandt dan opvallend roze om dat te bevestigen.
De BDT 700 kan trouwens ook andere codecs hanteren, zoals de gloednieuwe LC3 of zelfs aptX Lossless. Bij de HDB 630 kun je echter met die laatste codec (die onder ideale omstandigheden ware cd-kwaliteit biedt) niet afkomen. Interessant om weten als je al een hoofdtelefoon van een ander merk bezit en ook graag met een betere codec zou werken: de BTD 700 is ook apart te koop voor circa 50 euro. En er is nog een voordeel aan werken met de adapter. In plaats van telkens de hoofdtelefoon met weer een ander apparaat, kun je gewoon de BTD 700 verhuizen van pakweg je tablet naar je laptop. Het werkt wel niet met apparaten zoals tv’s of streamers.
Met noise-cancelling
Noise-cancelling zit er ook op de HDB 630. Niet iedere muziekliefhebber is hier dol op, maar je kunt het bij een sessie muziek luisteren in de sofa ook volledig uitschakelen. Bovendien bezit Sennheiser op dit vlak wel wat ervaring, waardoor deze functie weinig destructief is en toch behoorlijk goed werkt. Standaard staat het in een adaptieve stand, waarbij de hoofdtelefoon zelf een gepast niveau opzoekt. Net als bij de Momentum 4 Wireless (onlangs hier nog getest op zustersite Techfi.nl) gedraagt die adaptieve stand zich eerder voorzichtig. Zowel bij een treinreis als bij het thuiswerken met veel lawaai op straat, kon ik meer herrie elimineren door handmatig de Custom-stand in de app te selecteren en dan voor 100 procent ruisonderdrukking te kiezen. Wat je dan wél hebt, is dat die extra processing de kwaliteit iets aantast. Maar de schade valt heel erg mee, en in een luidruchtige omgeving wel het waard om te ondergaan. Als je dan onderweg moet bellen, blijkt die audiofiele koptelefoon ook nog eens over uitstekende microfoons te beschikken.
Aanraken mag, app is beter
De HDB 630 bedien je via het grote aanraakvlak aan het rechteroor. Nu is touch niet m’n favoriete bedienings-methode, zeker onderweg als je niet altijd helemaal geconcentreerd bent op het maken van de juiste beweging. Bij de Sennheiser valt die relatieve afkeer wel mee, want de praktijk ‘luistert’ de touchbediening goed naar aanrakingen.
Niettemin was ik toch eerder geneigd om naar de Smart Control Plus-app van Senheiser te grijpen. Het helpt dat die app alles helder presenteert, zodat je snel iets kunt aanpassen. Tijd verliezen doe je er niet echt mee. Vooral omdat je de app zelf kunt organiseren en de zaken die jij belangrijk vindt bovenaan plaatsen.
Bij de HDB 630 toont de Smart Control Plus-app veel opties om met de weergave bezig te zijn. Naast een parametrische en een grafische equalizer, zijn er een reeks genrepresets die je uit een lijst kunt selecteren. De Bass Boost en Podcast Mode kun je nog sneller activeren, wat handig is. Dat zijn nu eenmaal zaken die je misschien per track of podcastaflevering wil gebruiken.
Als je ervoor kiest om helemaal zelf de klank te tunen, krijg je een uitgebreide equalizer voorgeschoteld. Naast geavanceerde instellingen (je kunt frequentie, piekwaarde en Q door te slepen of via schuifbalken instellen), kun je A/B vergelijken tussen twee curves of vergelijken met de standaard Sennheiser-sound.
Klinkt dat allemaal te ingewikkeld? Dan is Sound Check een even effectieve en intuïtievere manier om de klank op je eigen smaak af te stemmen. Het idee hier is dat je zelf een favoriet nummer kiest en dan een stappenplan doorloopt. In elke stap krijg je telkens drie versies te horen, met iets andere accenten qua frequenties. Als je één verkiest, ga je door naar een volgende stap waar opnieuw drie opties die je keuze verder verfijnt. Na vijf van die keuzemenu’s krijg je een persoonlijk equalizerpreset – heel wat aangenamer dan luisteren naar bieptonen, zoals sommige andere hoofdtelefoonbouwers in hun apps bieden.
Brengt je dichter bij een track
Hoe de HDB 630 de cellowerken van componisten zoals Schubert en Servais op het recent verschenen ‘Lise Cristiani’ weergeeft, het doet meteen denken aan een audiofiel product van Sennheiser. Dit album van virtuoos Sol Gabetta is een geslaagde hommage aan een heel bijzondere celliste uit de 19de eeuw, een van de eerste vrouwen die faam verwierf op het instrument. Het is meer in balans dan doorsnee mobiele koptelefoons, waardoor de zachte accenten op de piano bij ‘6 Lieder de Franz Schubert: II. L’Attente’ heel licht verschenen, met een heel textuurrijk vioollijn die wat meer in de verte speelt.
Wat heel typisch aanvoelt voor het merk is dat cello met veel detail wordt neergezet, en dat je een ervaring krijgt van muziek die rond je speelt. Het zit minder tussen de oren, iets dat je bij sommige hoofdtelefoons voor de massamarkt mee af te rekenen hebt. Tegelijkertijd blijft de HDB 630 een gesloten ontwerp. Dat heb je nodig om hem overal en onderweg te gebruiken, maar het expansieve van een open hoofdtelefoon heb je weer niet.
Vergeleken met een typische mobiele hoofdtelefoon lijkt de HDB 630 eerst minder basintensief. Wat het wel in hopen heeft, is controle en impact in het laag. Een oudere technotrack uit onze testplaylist, ‘Between the Buttons’ van French 79, combineerde op de Sennheiser heel dartele hoge synthesizertonen met een baslijn die perfect afgelijnd was. Idem bij ‘Derezzed’ op het ‘Tron: Legacy’-album, waar de beukende beat echt de snelheid overbracht. Tijdens het luisteren naar ‘Golden Times’ van French 79 viel er ook echt nuance in de diepste bassen te noteren, zaken die vaak bij een doorsnee Bluetooth-hoofdtelefoon verdwijnen in een wollige toon.
Er is een Bass Boost in de app als je per se meer wil. Dat levert het ook wel – in een bescheiden portie – ten koste van wat hoogdetail. Het zal dus wel wat van de track afhangen of je het wil gebruiken of niet. Hoe dan ook, de HDB 630 stelt hier absoluut niet teleur. Overigens heb ik voornamelijk via de BTD 700 gestreamd, aangesloten op een iPad Air of een iMac. Simultaan was het ook vaak verbonden met een Samsung Galaxy S24 Ultra, wat dankzij multipoint geen probleem. Omdat ik zo bijna altijd via aptX Adaptive streamde, maakte de bron weinig uit. ‘Victory Dance’ van Ezra Collective maakt echt z’n naam waar, het is heel opgewekt en lokt moeiteloos danspasjes uit. Of toch op het minst een knie die in de maat op en neer gaat. Een streepje latino exuberantie is altijd welkom, en dit nummer pakt er dolgraag mee uit. De ritmesectie die gas geeft, de pianospeler die er op los tokkelt en de trompetsolo, het wordt door de HDB 630 ruim neergezet. Het live-gevoel is heel sterk, zowel door de schaal als de instrumenten die elk met hun vol karakter verschijnen. De solo’s op trompet en piano kreeg ik geweldig mee, met een tikje afgerond hoog, qua authenticiteit scoorde de Sennheiser hier een volle douze points.
Conclusie
Tijdens de urenlange luistersessies met de HDB 630 gebeurde het regelmatig dat ik vergat dat ik zat te luisteren naar een draadloze hoofdtelefoon. Toegegeven, dat is niet de eerste keer, ook onder andere bij DALI en Focal heb ik hetzelfde ervaren. Sennheiser is er dus wel in geslaagd om een hoofdtelefoon te creëren die een echt hifi-karakter heeft. Geluidskwaliteit en gebruiksgemak komen in de HDB 630 dus goed samen.
Vergeleken met de andere draadloze hoofdtelefoons die een ‘hifi’-label dragen, onderscheidt deze koptelefoon zich door een gebalanceerde sound met liefde voor het hogere midden. Echt een Sennheiser dus (al durft het merk z’n huisgeluid heel ruim te interpreteren over modellen heen).
De aanwezigheid van de BTD 700-adapter is nog een troef, want zo kun je ook met Apple-toestellen en met laptops streamen in een hoge kwaliteit. Ondersteuning voor aptX Lossless, dat de adapter ondersteunt, had natuurlijk mooi geweest. Maar wie echt voor lossless wil gaan, kan natuurlijk een USB-kabel bovenhalen. De draadloze kwaliteit geboden met aptX Adaptive is echter zo indrukwekkend dat je dat wellicht niet vaak zal doen. Hifi-geluid onderweg wordt ook gefaciliteerd door de betere noise-cancelling en een klasseleidende batterijduur. Kortom, de HDB 630 mag gerust tussen de andere Sennheiser-klassiekers z’n plaats innemen.
Sennheiser HDB 630
499,99 euro | sennheiser-hearing.com
Beoordeling 5 / 5
