Het derde deel van Donald Fagen’s triologie – er zijn plannen om de drie CD’s als box uit te brengen – brengt na het uit 1981 daterende ‘Nightfly’ en het uit 1993 daterende ‘Kamakiriad’ geen verrassingen. 
Dezelfde mengeling van pop en jazz waarin sterke vertegenwoordigers als saxofonist Walt Weiskopf, trompettist Marvin Stamm en gitarist Wayne Krantz – en andere mannen die de laatste tijd ook aanwezig waren bij optredens van Steely Dan, het samenwerkingsproject van Fagen en Walter Becker - uitgebreid de gelegenheid krijgen te soleren.
Ook nu de zeer herkenbare beat, strakke gitaarriffs en blaasinstrumentaccenten. Het verschil zit hem met name in de teksten die ook nu weer betrekking hebben op een specifieke levensfase. Werd ‘The Nightfly’ nog met name geschreven vanuit het standpunt van de jeugd en ging ‘Kamakiriad’ vooral over midlife (crises), deze schijf staat in het teken van de dood en de Apocalyps.
Fagen heeft jaren geleden al de basis gelegd maar het materiaal is pas de laatste twee jaar verder uitgekristalliseerd. Het heeft alles te maken met de nieuwe manier waarop hij is gaan denken over mortaliteit. Een verandering die in gang gezet is met het overlijden van zijn moeder in 2003.
De titeltrack is cool en jazzy en zet een gevoel neer dat gedurende de rest van het album in stand blijft. In ‘Morph The Cat’ – het nummer dat aan het eind nog eens terugkomt - en het daaropvolgende ‘H Gang’is het vooral de tenorsax van Weiskopf die er uit springt. In ‘What I Do’ converseert een jongere versie van Fagen met de geest van Ray Charles. Het koper op ‘Brite Nitegown’ geeft het nummer over sterfelijkheid een extra ‘bite’. Geliefden die trachten de wereld buiten te sluiten staan centraal in ‘The Great Pagoda Of Funn’; “Please follow me and hold me tight. Yes we’ll build a world together”. ‘Security Joan’ verhaalt over een reiziger die een meer dan prettige ontmoeting heeft met de dame die hem op LaGuardia Airport fouilleert; “when I felt her wand sweep over me, you know I never felt so clean”. “The Night Belongs To Mona” ademt de angst die 11 september geïnduceerd heeft en die maakt dat iemand als Mona nog maar nauwelijks haar appartement durft te verlaten; “Forty floors above the city, CDs spinnin’, AC hummin’, feelin’pretty”. Eenzelfde lading heeft ‘Mary Shut The Garden Door’, geschreven kort nadat de Republikeinse Conventie Manhattan aandeed; “they came in under the radar, when our backs were turned around”.
‘Kamakiriad’ verscheen pas twaalf jaar na ‘Nightfly’. Op ‘Morph The Cat’ hebben de fans zelfs dertien jaar moeten wachten. Het is nog maar de vraag of de nu 58 jarige perfectionist Donald Fagen over veertien (?) jaar opnieuw een album uit zal brengen. Kopen dus deze CD. U zult er geen spijt van krijgen.
Aanvullende informatie:
Format CD 9162-49975-2
Label Reprise
www.donaldfagen.com
www.repriserecords.com
