Probeer dit maar eens samen te vatten. Een vleugje ordinaire pop met een knipoog naar techno en zelfs een snufje klassiek. Punk meets wave. Deze muziek klinkt als een sneltrein die voorbij raast op een roestige rails en schijnt ergens in het verre verleden een link te hebben met het genre Emo(core), ook wel Emotional Hardcore genoemd.

Maar volgens kenners van nu lijkt de muziek van PATD maar voor ongeveer 0,03% op de EMO sound uit het verre verleden. De band zal het verder worst wezen. Ze komen uit Las Vegas. What`s in Vegas stays in Vegas. Dé stad waar het allemaal gebeurt.

De bandleden Brendon Urie, Ryan Ross, Brent Wilson, Spencer Smith worden kort nadat ze zijn ontdekt ook meteen flink gehyped. Even goed in de markt gezet, zeg maar. Mede daardoor zijn er van dit debuutalbum al meer dan 500.000 exemplaren over de toonbank gegaan (!).

Uitschieters op deze CD zijn onder andere ‘Camisado’, ‘Time To Dance’ en ‘But It’s Better If You Do’.

Helaas bereikt de stem van de zanger na 3 nummers de irritatiegrens, maar de originaliteit van de nummers zorgen ervoor dat je de CD niet direct afzet. Gedurfd, bijzonder humoristisch, soms chaotisch en simpel, maar uiteindelijk zeer effectief. Dat besef kost je wel een sessie of 5, maar dan zit je er ook wel helemaal in. Langer dan 40 minuten moet het niet duren. Dat dan weer wel.



Aanvullende informatie:

13 tracks, 39:50 min
Label: Decaydance
Distributie: Warner
Websites: www.panicatthedisco.com,www.decaydance.com, nl.wikipedia.org/wiki/Emo, www.fueledbyramen.com