Wie herinnert het zich niet; 1979 was een belangrijk jaar voor portable Nederland. De eerste Sony Walkmans deden hun intrede. Het startte uiteraard bij een select groepje liefhebbers en al gauw volgde de grote meute. De schoolboeken maakten plaats voor stapels cassettebandjes met de geliefde muziek. Bandjes met elkaar uitwisselen en van cassetterecorder naar cassetterecorder overdubben was het gevolg. Kleine speakertjes op de uitgang in plaats van de oortelefoontjes.
Kwaliteit maakte niet veel uit, als het maar speelde. Gewapend met een berg batterijen konden we ons uren vermaken in parkjes en op pleinen. Het jengelen van de bandjes maakte niet veel uit tot dat de eerste DD-serie verscheen. Deze kenden een veel strakkere bandloop en bracht voor die tijd hoogwaardig mobiel muziekgenot.
In 1983 deed de cd-speler in Europa zijn intrede en ook hier kon de mobiele versie niet van uitblijven; zo ontstond de discman. Een (erg) grote sprong voorwaarts ten opzichte van de muziekcassettes en jengelvrij, maar wel met een ander probleem. De eerste generatie sloeg bij het minste geringste hobbeltje over. Gelukkig werd er vrij snel van een soort geheugenbuffering gebruikt gemaakt waardoor ook dit probleem tot het verleden behoorde.
Hierna werd nog getracht de mobiele muziekdrager te verbeteren met de DAT-walkman en de Minidiscman. Deze eerste was een vrij snelle dood gestorven. De minidiscman heeft het iets langer uitgehouden en kon op een gegeven moment door steeds verbeterde compressie meer muziek opslaan. De minidiscman kan als voorloper beschouwd worden van de immens populaire Mp3-spelers.
De tijd heeft niet stil gestaan en u raadt het al, ook op chip en harddisc niveau heeft de muziekmobiliteit zijn intrede gedaan. De Mp3-speler is geboren, zowel als harddisc versie als met een flashgeheugen. Het gaat me hier wat ver tot in detail het verschil tussen beiden uit te leggen, maar in het kort komt het erop neer dat de werking van flashgeheugen hetzelfde is als die van het geheugenkaartje in uw digitale fotocamera of mobiele telefoon. In deze test concentreer mij op de randapparatuur van de harddisc hardware. Zoals de titel al verraad wil ik het hebben over de wereldberoemde iPod.
De iPod, door de één bejubeld door de ander verguisd.
Oké het muziekprogramma iTunes is misschien niet het meest gebruiksvriendelijke programma, maar de mogelijkheden ermee zijn wel groot. Daarnaast wordt er ten aanzien van de iPod geklaagd over de beperkte accuduur en de vrij hoge prijs. Aan de andere kant is de iPod niet voor niets een succesnummer in de verkoop, getuige de 100 miljoenste iPod die onlangs verkocht werd.
De bediening van de iPod is erg eenvoudig, het design is fraai en het formaat handig. Daarnaast is de geluidskwaliteit ook bovengemiddeld goed, zeker met goede oordopjes.
Niet alleen Apple profiteert van het succes van de iPod, ook andere fabrikanten pikken hun graantje mee. Zo zijn er speciale beschermhoesjes in alle mogelijk kleuren en materialen, oordopjes, dockingstations en fm-transmitters. Zelfs een iPod stethoscoop is, voor de medici onder ons, voor handen. Allemaal zeer leuke en handige gadgets.
