De meeste audiofabrikanten richten zich bij het ontwikkelen van een lichtnetverdeler in eerste instantie op zware, audiofiele bekabeling en een rits hoogwaardige stopcontacten met de grip van een bankschroef. Dat klinkt ook logisch want we willen een goede stroomtoevoer naar onze gekoesterde apparatuur.
Bij Naim denkt men meestal anders over de dingen, vandaar dat ze in Salisbury ook hun eigen kijk op lichtnetdistributie hebben. Hun systeem is op twee punten gebaseerd: ten eerste zijn alle Naim apparaten van zogeheten IEC lichtnetingangen voorzien en worden ze geleverd met een standaard ogende maar specifiek gekozen aparte lichtnetkabel (Naim raadt het gebruik van `High End` lichtnetkabels in combinatie met hun apparatuur af).
Ten tweede wordt alle Naim apparatuur ontwikkeld met steraarde in gedachte (vandaar Din-interconnects met één aardeverbinding voor beide kanalen). De meeste conventionele lichtnetstrippen zijn van koperen `rails` (doorverbindstrippen) of bedrading voorzien waarbij de stopcontacten sequentieel parallel zijn geschakeld. Enkele fabrikanten zoals Kemp Elektroniks maken strippen met quasi ster-parallel geschakelde uitgangen, waarmee het vervelende effect van `intercomponent vervuiling` sterk afneemt en een steraarde dicht wordt benaderd. Toch hebben alle High End strips weer stopcontacten wat naast contactovergangen extra kosten met zich meebrengt. Bij Naim kwam men daarom al jaren geleden op het idee om een eigen lichtnetverdeler te maken waarbij er sprake zou zijn van steraarde en een meer directe overgang van de wandcontactdoos naar de verschillende apparaten, zonder doorlus bedrading of extra stekkerverbindingen. Het resultaat was een even simplistisch als buitenaards ogend geval. Typisch Naim.
De Duitse Naim distributeur Music Line realiseerde zich dat de Naim ster-lichtnetverdeler klankmatig goed maar constructueel minder jofel was; meerdere IEC outlet kabels, direct met een korte lichtnetkabel verbonden en met krimpkous geïsoleerd. De CE commissie zou daar natuurlijk niet echt happy mee zijn waardoor Music Line in eerste instantie besloot om een Brennenstuhl lichtnetstrip te voeren als de Duitse `Naim` lichtnetverdeler. Gezien dat dit een conventionele sequentiele verdeler was en dus niet voor optimale resultaten zorgde ging men aan het werk om een hoogwaardige versie van Naim`s originele ster-lichtnetverdeler te ontwikkelen.
