Het massieve geluidslandschap dat Robert-Jan Stips als bodem voor deze plaat heeft neergelegd geeft nu pas zijn geheimen prijs. In eerste instantie een ondoordringbare gletsjer zonder uitsteeksels of aanknopingspunten, maar nu een berg die beklimbaar is, weliswaar via kleine slingerpaadjes die naar de top leiden. Zoals Henk Hofstede het in een interview op deze site heeft over zijn invloeden, zo divers is deze plaat geworden. Een smeltkroes waar ik nog wel wat aan durf toe te voegen. Bekend is zijn voorliefde voor de Beatles, maar Alan Vega’s Suicide?, Go-Betweens’ Robert Forster? Surfmuziek? Leonard Cohen, wiens tekstregel de titel opleverde? Het zijn allemaal namen die door mij heen schieten bij diverse fragmenten.
Een rockplaat is het zeker, mooi meegenomen voor de komende tournee om de suffende vijftigers eens wakker te schudden met wat vlammend gitaarwerk. No Man’s Land, The Great Caruso, The Flowers, Heart en The Twins draai ik graag, daar laten de Nits horen dat ze in ieder geval het jubileum van 25 platen vol moeten maken.
Laat er dan in ieder geval wat gesleuteld worden aan de dynamiek; de cd klinkt vlak en weinig transparant. Jammer, want er moet heel wat meer aan bizarre geluidjes en samples van Stips te ontdekken zijn dan op dit moment hoorbaar is.
Het hoesje, een digipack, is verrukkelijk. Je blijft er naar kijken, evenals naar het uitklapbare boekwerkje met teksten en grappige miniatuurschilderijtjes.
Aanvullende informatie:
Nits- Doing the Dishes.
WERF Records 88697224402.
Distributie door Sony/BMG 2008.
www.nits.nl
