Eén van de meest verrassende jonge Duitse jazz musici is voor mij de begenadigde pianiste/componiste Olivia Trummer. Wie haar nieuwe CD ‘Westwind’ beluistert kan zich nauwelijks voorstellen dat deze pianiste slechts drieentwintig jaar oud is. Zowel in haar composities als in haar spel klinken een volwassenheid en ontwikkelingsniveau door dat eerder past bij iemand van middelbare leeftijd. 
Opgegroeid in een gezin waarin beide ouders als professionele musici actief waren is haar eigen muzikale draagvlak voor een groot deel gebaseerd op een opleiding klassieke & jazz piano aan de Hochschule für Musik in Stuttgart.
Komende zomer sluit zij die af met haar Abschlussprüfungen.
Op het podium speelt zij veelal eigen composities die haar passie voor klassieke muziek en zowel traditionele als moderne jazz reflecteren. Ook op haar tweede CD ‘Westwind’ zijn deze stijlen terug te vinden. In haar acht eigen composities zijn langzame, mid- en up tempo melodieen te herkennen waarbij zij begeleid wordt door de beide andere leden van haar eigen trio – Joel Locher op contrabas en Bodek Janke op drums – en de voor deze gelegenheid uitgenodigde gast in de persoon van de op verfrissende wijze zijn trompet bespelende, 27 jaar oude punkliefhebber Matthias Schriefl die als het enfant terrible van de Duitse jazzwereld geldt.
Een prachtig voorbeeld van haar eigen improvisatietalent spreidt Trummer ten toon in de vijfde compositie; ‘Mozärtlichkeit’ waarbij zij de A-Dur sonate KV 331 van Wolfgang Amadeus Mozart gebruikt als basis. De inventieve virtuositeit van Schriefl komt fraai tot uiting in o.a. ‘Sternklar War Die Nacht’ en ‘Windgetragen’ terwijl ‘Tagtraum’ een prachtig verstild klinkende afsluiter vormt.
