Zowel de positieve als de negatieve kanten van The Big Apple komen aan bod. Begonnen wordt met ‘Zephyr & I’- met KT Tunstall als backing vocal - waarin zij samen met een vriend van Tim, de graffiti artiest Zephyr, terugblikt op haar jeugdjaren in de stad. Geeindigd wordt, niet geheel onverwacht, met twee songs die teruggrijpen op de impact van 11 september; ‘Anniversary’ en ‘Angel’s Doorway’.
In dit laatste nummer wordt beschreven hoe Vega’s nicht Alicia en haar man Angel Cruz - een NYC cop die de dag na de aanslag dienst heeft op Ground Zero - geconfronteerd worden met de gevolgen van de aanslag. Doordat Suzanne belangrijke personen uit haar naaste omgeving ten tonele voert krijgen haar songs een persoonlijk karakter.
Zo ook in ‘Ludlow Street’, de straat waar haar broer Tim woonde. Eén van de laatste nog ongeschonden plekjes in New York. Tenminste; tot aan zijn overlijden. Sterkste nummer is de ballad ‘Bound’ waarin ze haar liefde voor echtgenoot Paul Mills bezingt. Het is tegelijkertijd een liefdesbetuiging aan Manhattan. Dat New York ook een duistere kant heeft komt tot uitdrukking in ‘New York Is A Woman’; she’ll make you cry and to her you’re just another guy. Het enige nummer dat er in muzikale zin een beetje buitenvalt is ‘Unbound’ en ook de keus voor een nummer als ‘Frank & Ava’, over Frank Sinatra en Ava Gardner, is binnen de context van het album wat geforceerd.
Maar die twee kleine aanmerkingen doen niets af van de constatering dat deze nieuwe Vega schijf meer dan de moeite waard is. Mede door de goede - door Bernie Grundman gemasterde - opname, de stille persing en de aandacht voor het fraaie artwork. Met op de hoes een in schijnwerperlicht gevangen Vega, gekleed in een prachtige door Jean Paul Gaultier ontworpen trenchcoat.
