Jethro Tull was een Britse landbouwwetenschapper en onder andere de uitvinder van de zaaimachine. Waarom de leden van de in 1968 in Blackpool opgerichte hardrockband juist deze naam voor hun band kozen, is mij niet duidelijk al moet gezegd worden dat zij goed gezaaid hebben want van hun meest verkochte album Aqualung zijn inmiddels meer dan zes miljoen exemplaren verkocht. 
De heruitgave door Classic Records op 200 gram vinyl heeft inmiddels, en zal ongetwijfeld ook in de toekomst, dit aantal nog verder doen stijgen. Vanwege leadzanger Ian Anderson’s kritische beschouwingen ten aanzien van het lot van de minder bedeelden in onze samenleving op kant A en zijn kritische stellingname ten opzichte van religie en het instituut kerk op kant B is dit album door critici vaak een concept album genoemd. Zelf noemt Anderson deze verzameling melodieen consequent ‘just a bunch of songs’.
Persoonlijk heb ik me jarenlang afgevraagd aan welk album ik uiteindelijk de voorkeur geef; het latere en meer progressieve Thick as a Brick of dit veel toegankelijkere Aqualung. Ik ben er nog steeds niet uit maar ben wel heel erg blij met de opgepoetste Classic heruitgave. Wie de voor mij beste nummers draait - Aqualung, Cross-eyed Mary, My God, Locomotive Breath en Wind-up - hoort dat de geluidskwaliteit sterk verbeterd is.
Omdat die in aanleg niet erg consistent was is tegelijkertijd het verschil tussen de - in klankmatige zin - mooie en slechte stukken groter geworden. De akoestische, ‘folky’ delen - Ian Anderson is en blijft een akoestisch gitarist en fluitist omringd door elektrisch ‘geweld’ - klonken al beter maar hebben daarin nog meer afstand genomen van de meer gekunstelde stukken waarin getracht werd om de niet optimale studiosituatie enigszins te verbeteren. Voor de echte Tull fan de heruitgave ter vervanging van de oude ongetwijfeld tot op de draad versleten lp.
