Liedjes zingen op de fiets is een favoriete bezigheid van Frinta, die na omzwervingen vanuit geboorteland Oostenrijk via Zweden in Barcelona belandde. Daar vond ze de liefde en was Lonely Drifter Karen opeens een heuse band geworden met een pianist en een drummer. Ze schrijft de liedjes vanuit de rijke geschiedenis van de Weense theaters, waar de musicals in eerste instantie haar aandacht hadden. Laten kwamen daar de invloeden van folk, cabaret en punk bij. Met haar wat hoge iele stem brengt ze uit deze smeltkroes ontstane composities, die een heerlijke bijna kinderlijke naïviteit uitstralen. Cabareteske, kermisachtig en aandoenlijk zijn de kernwoorden die bij het repertoire lijken te passen. De luisteraar waant zich als een kind in de draaimolen, de haren wapperend rondom het hoofd, vastplakkend aan de lippen, bedwelmd door de smaken, kleuren en geluiden van de rondreizende kermis. Bij het bedieningspaneel staat een meisje met lange blonde haren,verfomfaaide hoed, scherpgevormde neus en rode kniekousen. Het is Tanja zelf die de carrousel laat draaien; de liedjes zijn door haar zelf uitgekozen en de rond draaiende kinderen neurien mee op songs met titels als: This World Is Crazy; Professor Dragon; The Owl Moans Low en Carousel Horses. In haar ogen glinsteren de glitterspotjes; de kinderen moeten betalen voor een ritje, maar zijzelf is het meest gelukkig.
Het intieme karakter van de liedjes vertaalt zich naar een vergelijkbaar geluidsbeeld, waarin de liedjes zonder overbodige opsmuk helder en fris op het schijfje zijn geperst en daarmee de toets van de beluisterbaarheid doorstaan.
Aanvullende informatie:
Lonely Drifter Karen- Grass Is Singing.
Crammed Discs CRAM-132, 2008.
Distributie: Bertus.
