Al meer dan dertig jaar is de Britse bard Allan Taylor de reizende troubadour die met zijn zelf gecomponeerde folk songs de wereld rondtrekt. In al die jaren heeft hij meerdere fraaie (SA)CD’s opgenomen, het meest recent was dat een solo album waarop slechts zijn stem en gitaar te horen waren.

Nu heeft hij weer eens, zoals vanouds, een plaat gemaakt waarop hij een groep Stockfisch studio muzikanten om zich heen verzameld heeft. Een aantal daarvan hebben vertrouwd klinkende namen zoals bassist Hans-Jörg Maucksch en multi instrumentalist Beo Brockhausen die ditmaal ook te horen is op een Chinese Hulusi. Andere namen zijn nieuw voor mij waaronder Siard de Jong op mandoline, Ian Melrose op gitaar en low whistle, Lea Morris met harmony vocals en Martin Moro op diverse snaarinstrumenten.

Het album sluit naadloos aan op wat de fans van Allan verwachten. Uitzonderlijk fraaie teksten waarin ieder woord met zorg gekozen is, gezongen door de warme innemende stem van Allan, begeleid door prachtige klanken van akoestische instrumenten. Die stem lijkt trouwens nog net weer wat milder en gevoeliger te klinken dan voorheen. Het voortschrijden der jaren?

De songs verhalen over gebeurtenissen uit het verleden van de gerijpte troubadour waarbij hij terugkijkt op zijn reizen en bekende onderwerpen de revue laat passeren. Liefde en intimiteit, familieleven maar ook het maken van keuzes. Bijvoorbeeld de keus om in navolging van de ‘beat generation’ op jonge leeftijd huis en haard te verlaten teneinde niet te worden tot een ‘almost man’. De twaalf songs zijn geschreven ‘on the road’. Vaak in het huis van vrienden maar ook op een boot of op een plek die in een eerdere fase van zijn leven voor Allan belangrijk was. Het is dan ook een terugkeer naar de stijl uit zijn vroege jaren, bezien en bezongen vanuit het heden. Opnieuw een prachtplaat.

Aanvullende informatie: