Mary Preston is als organiste van het Dallas Wind Symphony Orchestra te horen op de prachtige Reference Recording Crown Imperial. Op Organ Odyssey mag zij als soliste nu voor de eerste maal een recital geven op datzelfde label dat klankmatig immer hoog scoort.
Ook nu dus, terwijl mevrouw Preston het Lay Family Concert Organ in de prachtig klinkende zaal van het Meyerson Symphony Center in Dallas Texas bespeelt.
Op het programma staan wijd uiteenlopende werken. Bijvoorbeeld van de Fransman Charles-Marie Widor waarvan niet alleen het ingetogen Andante Sostenuto uit zijn 9e symfonie uitgevoerd wordt maar ook het bruisende, overbekende Toccata uit zijn Symfonie nr. 5. Dit laatste stuk knalt echt uit de luidsprekers.
Hoewel; voor een echte work out voor het systeem moet u eigenlijk track 9 selecteren. Olivier Messiaen’s La Nativité du Seigneur: Dieu Parmi Nous is heerlijk dynamisch en zal uw haren te berge doen rijzen. En hoewel de echte orgelliefhebber waarschijnlijk meer geeft om Mendelssohn’s Organ Sonata no. 1 in F kan ik zelf ook wel genieten van het vroege werk van Charles Ives, de Amerikaanse componist die als directeur van een verzekeringsagentschap gedurende zijn leven nauwelijks erkenning kreeg.
Zijn Variations on America - waarin ik stukken van het Engelse volkslied herken - doen mij steeds opnieuw in luid galmen uitbarsten. Heerlijk, de magie en de kracht van dit immense orgel, bespeeld door deze frêle Amerikaanse dame. Wat mij betreft neemt Prof. Johnson snel een tweede solo cd van haar op.
