Hoewel ik redelijk thuis ben in de Britse jazz scene is zangeres Gill Manly mij tot nu toe volledig ontgaan. In mijn voordeel pleit dat Gil zich in het begin van haar carrière met name ophield in het Londense jazzwereldje en dat zij pas in 1995 haar debuutalbum Detour Ahead uitbracht.
Ziekte en de groeiende teleurstelling dat haar carrière zich niet naar wens ontwikkelde maakte dat ze zich terugtrok uit de jazz en op pelgrimstocht naar India ging. Toen zij terugkwam in Londen zong ze aanvankelijk alleen maar in haar eigen café. Totdat zij door vrienden - waaronder Claire Martin, de zangeres die besloot om voor de jazz te kiezen nadat zij op zestienjarige leeftijd voor het eerst Gil hoorde zingen - overgehaald werd om terug te keren.
Pianist Simon Wallace en Mark Murphy kregen haar uiteindelijk de studio in om samen met bassist Mark Hodgson, drummer Ralph Salmins en trompettist Guy Barker in februari 2008 de sacd With A Song in My Heart op te nemen. Het is haar persoonlijke reflectie op het werk van Ella Fitzgerald en er komen dan ook prachtige standards voorbij zoals het titelnummer van Rodgers & Hart, Dizzy Gillespie’s A Night In Tunesia en misschien wel de mooiste; Billy Strayhorn’s Lush Life.
Hoewel mevrouw Manley er op de foto redelijk massief uitziet is het opvallend om te horen hoe vederlicht haar stem klinkt. Met een prachtige frasering en timing. Een ware ontdekking.
