Aanvankelijk zong Abbey Lincoln onder de naam Anna Marie. In die periode zong zij als conventionele clubzangeres waar zij trachtte te voldoen aan de uitstraling die de, met name blanke, showbizzbazen voor haar hadden gecreeerd. Daarbij mocht ze vooral niet op een negerin lijken.
Op Straight Ahead heeft ze dat keurslijf van zich af geworpen en heeft zij een geheel nieuwe identiteit. Die van een zelfbewuste jonge negroïde vrouw. Ze klinkt hier dan ook zoals je verwacht van een strijdbare voorvechtster van gelijke burgerrechten. Ze is niet langer bang voor het zingen van dissonanten zoals ze bewijst in In The Red, één van de songs op deze lp waarvoor ze de tekst schreef. De melodie is van haar toenmalige echtgenoot, Max Roach die hier achter het drumstel zit.
Verder wordt ze omringd door jonge jazzmusici als Eric Dolphy op altsax, basklarinet en fluit, Booker Little op trompet en Julian Priester op trombone. Deze jonge garde harmonieert prima met de oudgediende tenorsaxofonist Coleman Hawkins die in het genoemde nummer met veel gevoel een prachtige solo neerzet. De mooiste songs zijn When Malindy Sings, Thelonius Monk’s Blue Monk waarvan Abbey’s tekst zelfs de goedkeuring van de componist weg kon dragen en het afsluitende Retribution. Pure Pleasure heeft de lp geperst op fluisterstil vinyl. Daardoor komt nog beter over dat Abbey haar hele ziel en zaligheid in deze songs legt. Misschien wel haar beste album ooit.
Aanvullende informatie
180 gram/LP
Limited Edition Re-Issue
Candid/Pure Pleasure Records
