Na op haar laatste twee albums eer te hebben betoond aan respectievelijk Amália Rodrigues en José Afonso heeft Cristina Branco nu de belangrijkste hedendaagse Portugese dichters gevraagd speciaal voor haar teksten te schrijven die gevat in veertien melodieen een plek op deze cd hebben gekregen.
In de loop der tijd heeft de zangeres meerdere muziekstijlen ten gehore gebracht. Aanvankelijk was dat volksmuziek, jazz blues en bossanova. Pas daarna ontdekte zij de traditionele Fado. Sindsdien heeft zij steeds meer haar eigen stijl ontwikkeld die nu gekenmerkt wordt door fado, jazz en volksmuziek, gedragen door prachtige poetische teksten.
Opener Trago um Fado (Ik draag een fado) is een echte fado terwijl Bomba Rélogio (Tijdbom) het dichtst tegen een popmelodie aan zit. Longe Do Sul (Ver van het zuiden) is een heerlijk luchtig lied dat een lentegevoel oproept terwijl O Meu Colendário (Mijn kalender) weer een echte ballad is en in Cristina’s stem in O Sítio (De plek) de tragiek overheerst. Margarida is een prachtig duet dat zij zingt samen met de Portugese zanger Jorge Palma en in Tango weet Cristina weer wat accenten van haar oude blues liefde te leggen.
Centraal thema van dit album is de Tijd en in het laatste nummer Histórias Do Tempo (Verhalen van de tijd) werpt zij een blik op de daaraan voorafgaande composities. Het is alweer enige tijd geleden dat ik verliefd werd op de kristalheldere, lichte, warme, emotierijke stem van Cristina. Inmiddels is die verliefdheid overgegaan in een liefde die de tijd trotseert.
