Het vierde complete studioalbum van deze band met de zo markante sound was al lang geleden aangekondigd en verblijdde veel fans en critici. Want hoewel vooral het stemgeluid van de componist en zanger van de band typisch een geval is van houden van of verafschuwen (hier is echt geen middenweg mogelijk) is de populariteit van dit muzikale gezelschap ongekend groot. En terecht.

De kamerpopmuziek van Antony And The Johnsons is fragiel, voornamelijk ondersteund door strijkers en een enkele houtblazer. Wat de muziek al even androgyn maakt als de zanger die de tekst vertolkt en veelal verantwoordelijk is voor de composities. Voor wie niet kon wachten op deze langspeler is onlangs nog de EP Thank You For Your Love uitgekomen, die eigenlijk tracks bevat die op dit album minder passen. De titeltrack van de EP uitgezonderd dan. Antony Hegarty maakt nog steeds gebruik van zijn onmiskenbare kopstem die door de muziek eerder wordt aangevuld dan wordt overstemd. De muziek staat bij deze band dus geheel in het teken van het ondersteunen van de vocalen.

Wie het succesvolle voorlaatste album van de band kent (The Crying Light) kan van dit album niet hetzelfde verwachten. Swanlights is beter te plaatsen op basis van het eerste –erg fragiele- album I Am A Bird Now, met een logische uitloop naar eerdergenoemde langspeler. Niet alleen de eigen musici spelen mee op het album, voor de erg mooie track Ghost werd het London Symphony Orchestra opgetrommeld, terwijl Salt Silver Oxygen werd ondersteund door het Danish National Chamber Orchestra. Ook de Ijslandse zangeres Björk mocht haar eveneens excentrieke medewerking verlenen aan het album en schreef samen met Antony de track Flétta, wat in mijn optiek de minst goede tracks van het album is, voor zover daarvan sprake is. Swanlights begeeft zich zo af en toe op het randje van überminimalisme (met de afsluiter Christina’s Farm als grootste voorbeeld) maar wordt nooit saai. De verdeling van de tracks is volledig uitgewogen en zorgt voor een coherentie zoals het enkel de groten der aarde past.

Voeg daar nummers als The Great White Ocean, I’m In Love en The Spirit Was Gone aan toe en het album wordt persoonlijk. Heel af en toe heb ik het idee om een wel heel erg intiem kijkje te mogen nemen in de belevingswereld van Antony Hegarty. Je zou je bijna een voyeur voelen… De opname is vrij goed en redelijk dynamisch te noemen, hoewel ik het album ook erg graag op vinyl zou horen. En vermeldenswaardig is het artwork van Swanlights, het boekje zit in een mooi gevouwen enveloppe en is zelf ook al even kunstig als de band en hun kunnen. Ik kan dit album dan ook alleen maar aanbevelen.

Aanvullende informatie:
Label: Rough Trade
Speelduur: 46:27 minuten
Website: www.antonyandthejohnsons.com en www.swanlights.com